Kampeercapriolen; fijn op vakantie met de familie

Het krakende onweer en de

knallende druppels op het dak van de caravan maken communiceren

onmogelijk. We zitten angstvallig bij elkaar. Wat was ook alweer zo leuk

aan kamperen?

De volgende vakantie gaan we met de caravan naar de Middellandse zee. De

grote uittocht over de route du soleil is begonnen. We zijn zwaar bepakt

en een snelheid van 80 km per uur is al gewaagd. Totdat ik voor het eerst

met vrienden op vakantie ging, dacht ik altijd dat Europa vreselijk groot

was. Dagen duurde het om naar Zuid-Frankrijk te rijden. U kent de scène

wel uit de show van Youp van ‘t Hek. Terwijl papa en mama gespannen

proberen via de Périphérique Parijs te ronden, solliciteren de kinderen

naar een lel omdat ze niet meer willen stilzitten, moeten plassen en

elkaar wurgen.

Na Parijs blijkt de caravan bol te staan. Nadere inspectie wijst uit dat

het voorraam is ingewaaid, hetgeen de caravan tot windvanger maakt.

Doorrijden is onmogelijk en de reparatie brengt de nodige vertraging met

zich mee, want de raamkit moet drogen. Het vervolg van de reis is wederom

heet. Zo heet dat het zwarte deksel van de koelbox en de zwarte

cassettebandjes die op het dashboard liggen, smelten. Wij arme kinderen

krijgen veel koud drinken dat we meteen moeten opdrinken voordat de

koelbox zijn volledige werking verloren heeft. Nadeel van drinkende

kinderen is dat ze moeten plassen, vaak en veel. Aangezien we echter al

vertraging hebben opgelopen met het raam van de caravan en wij de hele

(lange) rit hebben zitten zeuren (het begon net voor Parijs) heeft papa

geen behoefte aan een stop en geeft hij ons de instructie in een plastic

bekertje te plassen.

LEUK! (tijdens zo’n lange rit zijn kinderen snel te vermaken). Voor mij is

het plassen niet zo’n probleem. Beetje mikken en op tijd afknijpen. Voor

mijn zusje is het wat lastiger mikken en bovendien is het afknijppunt wat

lastiger te taxeren. Ingewikkeld wordt het echter pas als je het bekertje

door het raam leeg probeert te kieperen en de inhoud bij je moeder in de

nek mikt door de luchtweerstand (zelfs bij 80 km per uur). Daarna is een

stop alsnog noodzakelijk en hangt er de rest van de tocht een weeïge

urinegeur in de hete auto en de sfeer is ernstig verziekt.

Een beproeving totdat na twee tot drie dagen de zee in zicht is.

Enthousiast parkeren we de auto ergens in de rimboe om even een duikje te

nemen, om daarna te constateren dat vijf minuten lang genoeg is om drie

autoportieren te forceren en al het geld en alle waardepapieren en alle

bankpassen en alle paspoorten en alle fotoapparatuur te ontvreemden. Het

verdere verloop van de vakantie is sober, om niet te zeggen spartaans. We

leven van de natuur.

De vakantie verloopt verder probleemloos tot halverwege de terugreis. De

camping duldt geen auto’s op haar terrein. We parkeren de auto netjes op

het terrein naast de camping. De camping die op zijn beurt naast de

toeristenroute ligt. Dieven in de hand spelen heet dit. Papa vraagt de

volgende morgen nonchalant aan maman of zij de auto reeds heeft opgehaald.

Nu heeft maman reeds in jaren geen auto aangeraakt, dus het antwoord is,

zoals hij reeds vermoedde: nee. De auto is ontvreemd, inclusief de

gesmolten koelbox en de rest van de spullen uit de overvolle achterbak. Er

is nog een andere Mercedes verdwenen, waarvan de eigenaar vannacht nog een

wilde achtervolging heeft ingezet (met een andere auto), zonder resultaat.

De volgende vakantie is de caravan verruild voor een vouwwagen. Het

voordeel van een vouwwagen is dat je er heel hard mee kan rijden omdat hij

plat is. Zo plat, dat je hem over het hoofd ziet zoals we bij de eerste

benzinepomp merken wanneer we een stukje achteruit rijden. Als we over de

klap heen zijn vervolgen we onze tocht naar Italië. De hittegolf aldaar is

ondraaglijk. Het is 50 graden in de tent en koken doe je meer in, dan met

een braadpan. Tot overmaat van ramp wordt de kust bij Rimini geteisterd

door een algenplaag. Daar waar de stormkeringen normalerwijs de golven

buiten houden, houden ze nu de algen binnen. We komen als groene apen uit

het water. De groene materie hecht zich aan elk haartje en is niet met

eenvoudig douchen te verwijderen. Zwemmen wordt een drama terwijl je toch

het liefst verkoeling zoekt.

Inmiddels is de vouwwagen ingeruild voor een motorkruisertje en is de

ontspannende vakantie aan de lokale plassen ontdekt. Wanneer we de touwen

losmaken en het anker lichten zijn we op vakantie. Twee minuutjes werk in

plaats van dagen. Geen rode hoofden meer in hete auto’s. Vanaf de wal,

onder een parasol, met een biertje in de hand, links een schaap, slaan we

de toeristen gade die druk varend vanuit Duitsland en andere oorden

voorbij stomen.

Als je haast hebt moet je geen boot kopen!, roepen we dan.

Voor ons geen kampeercapriolen meer.

Met vriendelijke groet,

Tekstschrijver

--------------------------------------------------------------------------------

WORKAROUND

copy writing / expedities

w: http://www.letmedreamforaday.com

t: +31(0)6-46321317

f: +31(0)842-258571

@: janfokke@oosterhof.cc