Jongere Eritreeër laat van zich horen

Tot in een vluchtelingenkamp in Ethiopië zouden Eritreeërs hebben gehoord over landgenoten die in Nederland leden van het omstreden Eritrese regime in de wielen hadden gereden. De jaarlijkse bijeenkomst van de YPFDJ, de jongerentak van de Eritrese regeringspartij, die deze keer in het Noord-Brabantse Veldhoven werd gehouden, is donderdag verboden omdat de openbare orde in het geding was.

Eritrese vluchtelingen hadden auto's van Eritrese hoogwaardigheidsbekleders bestormd. En Echo, een platform van Eritreeërs die tegen dictatuur zijn, waarschuwde voor meer ongeregeldheden. Een kort geding tegen het verbod hielp niet.

"Ze hebben hun tanden laten zien", zegt Echo-woordvoerder Eden Asmerom (36) nog vol ongeloof over het succes van de demonstranten. "Mensen die zichzelf onschendbaar wanen, zoals de tweede man van het regime, Yemane Gebreab, weten nu dat ze toch geraakt worden als mensen zich organiseren."

En dat is volgens Asmerom nieuw. Ze legt uit dat de eerste generatie Eritrese vluchtelingen in Nederland grotendeels bestaat uit mensen die het regime - weliswaar veelal passief - steunen. De meesten verlieten hun land vanwege de oorlog met Ethiopië, die huidig president Isaias Afewerki en entourage in 1991 uiteindelijk wonnen. Eritrea scheidde zich af en werd na drie decennia strijd onafhankelijk. Velen waren dus lang loyaal aan de bevrijders, die nog steeds aan de macht zijn.

Tekst loopt door onder afbeelding.

Kritiek

Ook veel kinderen van de eerste generatie kregen dat mee, zegt Mikal Tseggai (22). "Pro-regime zijn was eigenlijk de norm. Als tiener ben ik ook op een YPFDJ-conferentie geweest in Stockholm, maar toen ik merkte dat er binnen de beweging weinig ruimte was voor kritiek heb ik me teruggetrokken. En nu ben ik openlijk kritisch op het regime in Eritrea. Maar ook op de manier waarop het regime jongeren die in Nederland zijn opgegroeid, maar wel met uitsluiting te maken hebben, aanspreekt op hun Eritrese identiteit."

Asmeroms ouders zaten al voor de onafhankelijkheid in de oppositie. Zij was in haar jeugd dan ook wat verwijderd van de Eritrese gemeenschap. "Wij stonden daardoor eigenlijk alleen. Maar door de nieuwe groep Eritrese vluchtelingen, die de bevrijder van weleer in een dictator zagen veranderen en onder het totalitaire regime hebben geleden, is de demografische balans de andere kant op geslagen", zegt Asmerom.

"Het anti-kamp groeit en begint misschien wel groter te worden dan de mensen die het regime, actief of passief, steunen. Heel lang was de Eritrese gemeenschap klein, zo'n 5000 mensen. Nu zijn we met ongeveer 20.000 mensen door de nieuwkomers, en die hebben direct geleden onder deze regering. Zij zijn dus heel erg gedreven om verandering in gang te zetten."

Hoewel de YPDFJ jaarlijkse bijeenkomsten in Europese landen houdt, is het de eerste keer dat er zoveel weerstand is dat het tot een verbod heeft geleid. Asmerom: "De Eritrese vrijheidsbeweging in Nederland is een voorbeeld geworden." YPFDJ heeft niet gereageerd op contactverzoek. In een verklaring uit februari zeggen ze dat er wel een ideologische, maar geen financiële of juridische band is tussen hen en de regering in Asmara.

Tseggai vindt de opstelling van de Nederlandse autoriteiten rond deze conferentie wel 'hypocriet'. "Nederland zou op z'n minst met Gebreab moeten praten. Zeker omdat we in EU-verband wel met Eritrea samenwerken om vluchtelingen tegen te houden. Verder mag de YPFDJ bijeenkomen, al vind ik het gesloten karakter van de conferentie een probleem."

Tekst loopt door onder afbeelding.

'Wij zijn de nieuwe generatie, ik ben trots op ons'

Demonstrant Seid Osman (27): "De demonstratie in Veldhoven was spontaan, we besloten donderdagochtend rond tien uur pas om te gaan. Via sociale media waren er best wel veel mensen op afgekomen. Meteen nadat de politie was aangekomen werden we gearresteerd. Ik ben vijf uur vastgehouden en toen opeens vrijgelaten.

We waren al klaar voor een tweede demonstratie, maar door het besluit van de rechter om het verbod te handhaven hoefde dat niet. Het is heel emotioneel voor ons. De meeste demonstranten zijn jongeren die net zoals ik nog niet zo lang in Nederland zijn. Veel van de jongeren op die conferentie zijn in Nederland opgegroeid, maar wij hebben alles verloren door dit regime. Familieleden, bezittingen, foto's.

Ik ben mijn verleden en eigenlijk ook mijn toekomst al kwijt omdat ik geen kans op goed onderwijs heb gehad. Na drie jaar dienstplicht had ik er genoeg van om geen rechten te hebben en vertrok ik. Wij zijn de nieuwe generatie en ik ben trots op ons. Uit Duitsland, Zweden en Israël hebben we veel complimenten gehad van landgenoten. Hopelijk volgen zij ons voorbeeld."