Jimi's ideale schoonzoon
CD
Bombino - Agadez (Cumbancha), Group Bombino - Guitars of Agadez vol.2 (Sublime Frequencies).
De grootste gitaarsensatie sinds tijden heet Bombino, alias voor Omara Moctar uit Niger. Zijn desolate, lang uitgesponnen improvisaties verenigen het beste van Jimi Hendrix, John Lee Hooker en Dire Straits. Maar dan vermengd met uitgebeende Toeareg-blues uit de Sahara. Het 30-jarige snarenwonder groeide op tijdens de onafhankelijkheidstrijd van zijn nomadisch volk, de Toeareg. Hij moest met zijn familie naar Algerije vluchten.
Die ervaring - een mix van onrust en vastberadenheid - zindert door in iedere noot die hij speelt. Daarnaast zoog hij zich via YouTube vol met impulsen van buiten, clips van zijn grote Engelse en Amerikaanse gitaarvoorbeelden. Dankzij de documentaire 'Agadez, the music & the rebellion' brak fenomeen Bombino door in het Westen. Plaatopnames met Keith Richards en Charlie Watts hielpen daarbij ook een handje. Zij moeten in hem een verwante ziel hebben herkend, puur en rudimentair spelend als in de vlegeljaren van The Rolling Stones.
Met repetitieve ritmes speelt en zingt Bombino je in trance (Tarhani), dan weer hypnotiseert hij je met fel contrasterende gitaarakkoorden (Iyat Idounia Ayasahen). Akoustische minimal music, lounge avant la date, een gitaarduivel die je begoochelt: Bombino's muziek is het allemaal tegelijk. Zonder een greintje pretentie tovert hij je zijn wereld binnen. Jimi Hendrix had hem zonder twijfel als de ideale schoonzoon onthaald. Niet zozeer vanwege Bombino's fabelachtig spel, vooral om zijn aangeboren charisma.
Beide albums illustreren hoe kort de route tussen de Amerikaanse en Afrikaanse blues in feite is. Met Bombino is die cirkel weer rond.
undefined
