Ivo Niehe's sympathieke musical over Down is niet altijd even subtiel

Wanneer Ivo Niehe een musicalscript schrijft over een waargebeurd verhaal, ben je als theaterbezoeker toch minimaal op je hoede voor TV Show-melodrama. En als die voorstelling dan gaat over een jongen met het syndroom van Down die een universitaire graad haalt, voel je het spektakel al in de lucht hangen.

Deels blijkt dat terecht. De moeder van het personage Lucas, de jongen met Down, wil niet meewerken aan een tv-programma omdat het dan 'aapjes kijken' wordt. Een terechte aarzeling, maar ondertussen doet het theaterpubliek dit ook enigszins, als het kijkt naar een voorstelling met twee acteurs met het syndroom van Down.

Er wordt luid ge-ohhht en ge-ahhht op momenten dat deze jongens iets schattigs doen of zeggen, of wanneer ze laten zien dat ze net als niet-beperkte mensen zwoel kunnen dansen of verliefd kunnen zijn. Dat voelt wat ongemakkelijk, alsof het publiek denkt: Wat aandoenlijk, het zijn net gewone mensen.

Maar het is wel mooi dat de voorstelling (regie: Haye van der Heyden, scriptbewerking: Dick van den Heuvel) op die manier tegelijkertijd aan het denken zet.

Muzak

De boodschap is: onderschat niemand met een beperking, maar kijk naar mogelijkheden. En die boodschap ligt er dik bovenop. De dialogen zijn niet allemaal even subtiel, met grapjes als "Is dat je zoon?" "Ja dat is mijn chromozoon." De muziek (Piet Souer) is te uiteenlopend en ook niet altijd genuanceerd. Hij varieert van aanstekelijke streetdance tot mainstream pop en zijïge melodieën met muzak-achtige arrangementen.

Maar de voorstelling als geheel is sympathiek. Je voelt de oprechte intenties en er zijn mooie ontwapenende momenten. Anne-Mieke Ruyten speelt en zingt prachtig met humor en nuances de vastberaden moeder die haar kind omhoog helpt. Hugo Haenen is de vader die zich heel lang voor zijn kind schaamt.

Geen sprookje

Het ensemble zingt en danst superstrak, maar de grote helden zijn Nando Liebregts (Lucas) en Rutger Messerschmidt (Lucas' vriend Tom) die alleen al door deze rollen te spelen bewijzen dat je met een beperking meer kunt dan veel mensen denken. Regelmatig verschijnen er op grote schermen video's. Die werken supergoed omdat het vaak scènes van Lucas en Tom zijn. Hierdoor zie je hun emoties goed en close zonder dat er tijdens de voorstelling al te veel druk ligt op deze onervaren acteurs.

Kan iemand met het Down-syndroom dan alles? Nee. Lucas haalt weliswaar zijn bul, maar een vriendinnetje zit er niet in. Geen melodramatisch sprookje dus waarin alles miraculeus lukt.

Tournee t/m 7 januari 2018