Internationale opinie
Een oplossing voor de crisis tussen Israël en Libanon is nog niet in zicht. Toch is de kans klein dat de gevechten het hele Midden-Oosten zullen doen ontvlammen, stelt Edward N. Luttwak, onderzoeker aan het Amerikaanse Center for Strategic and International Studies, in The New York Times.
,,De Israëlische bombardementen op Libanon roepen wel enige Arabische solidariteit op. Maar iedereen weet dat de Israëliërs het alleen hebben voorzien op de Libanese terreurbeweging Hezbollah, dat de gevechten opzettelijk is begonnen door de grens met Israël over te steken. Belangrijker nog is dat veel Arabieren Hezbollah zien als een verlengstuk van de sjiieten. Dat maakt het makkelijker voor soennitische staten als Egypte en Jordanië om zich afzijdig te houden.’’ Ook het soennitische Saoedi-Arabië heeft zich snel van Hezbollah en Iran gedistantieerd. Kunnen Hamas en Hezbollah dan hulp verwachten van de Syrische president Assad? Die zou, bijvoorbeeld, een offensief kunnen beginnen op de Golan-hoogvlakte. ,,Maar’’, zo roept Luttwak in herinnering ,,Syrië heeft nog nooit het staakt-het-vuren van 1974 doorbroken. Zelfs niet toen Israël Syrische strijdkrachten in Libanon uitschakelde.’’ En een militaire nederlaag tegen Israël kan Assad zich politiek bepaald niet veroorloven.
,,Dat brengt ons bij Iran. President Ahmadinejad dreigt Israël dagelijks met vernietiging. Maar momenteel heeft het niet veel meer dan een paar onbetrouwbare raketten. Een Iraanse raketaanval zou Israël bovendien de kans geven om Irans nucleaire installaties te vernietigen zonder wereldwijde verontwaardiging te wekken. Ook de Arabische staten vrezen een nucleair Iran.’’ Zo bekeken is de kans gering dat de oorlog overslaat naar de hele regio.
Na het ’Yo, Blair-gesprek’ tussen de Amerikaanse president Bush en de Britse premier Blair, was de conclusie snel getrokken: Blair is de loopjongen van Bush. Beide regeringsleiders dachten een onderonsje te hebben op de G 8-top in St.-Petersburg, maar hadden niet door dat de microfoon openstond. Bush begroette zijn collega met: ,,Yo, Blair’’, bedankte hem voor een sweater, ,,ontzettend attent van je’’ en zei en passant dat Syrië Hezbollah moet laten stoppen met ’this shit’. Maar zo slecht deed Blair het helemaal niet, schrijft Michael White in The Guardian. Het gesprek was gewoon een snelle uitwisseling tussen twee mensen die elkaar goed kennen. ,,Letterlijke transcripties klinken zelden elegant. Bush domineert duidelijk, maar hij is dan ook de president van Amerika. Maar onze jongen doet het prima’’, aldus White. Dat van die sweater was maar een grapje. En de opmerking van Bush over Syrië was verrassend: ,,Voor de verandering zoekt Bush de schuld eens niet bij Iran maar bij Syrië.’’
Toeristen die zich te buiten gaan aan luxe in ontwikkelingslanden die ze in eigen land niet kunnen betalen, hoeven zich niet schuldig te voelen, schrijft Tony Abbott in de Australische krant Sydney Morning Herald. ,,Sterker nog, ze helpen juist om de armoede in de wereld terug te dringen. Toeristen zijn net zo hard nodig als ontwikkelingswerkers’’, zegt Abbott, die lid is van het Australische kabinet. Zijn landgenoten kunnen het beste Indonesië kiezen. ,,Het is belangrijk om een moslimland te behouden dat pluralistisch en democratisch is.’’
