In Mouna's keuken is alles behapbaar
Hou het simpel. Zoals voor veel dingen in het leven, is deze formule ook voor tv-series een goed uitgangspunt. Mouna Goeman Borgesius - bekend als Zus Stokvis uit de serie 'Toen was geluk heel gewoon' - heeft met twee acterende vriendinnen een tv-format bedacht waarvoor ze niets hoefden te bedenken, omdat ze het eenvoudigweg hun hele leven al doen: aan een keukentafel zitten kleppen over het leven, terwijl ze wijn drinken en Mouna lekkere dingen kookt. Zie daar: 'Mouna's Keuken' (AvroTros).
De serie speelt in Amsterdam (houten eettafel voor een groot raam, lichten aan, gordijnen open), maar de drukke personages zouden niet misstaan in een Italiaanse keuken. Geregeld schiet een humeurige echtgenoot door het beeld,of een puberkind met verhuisdozen. Dan weer schuift de homoseksuele huisvriend aan, of de overspel plegende schoonzus. Tenminste, als haar mokkende aanstaande ex niet aanwezig is. En daar klingelt de bel en staat een verliefde overbuurman op de stoep.
De drie vriendinnen vormen de spil van de serie. Ze zijn begin vijftig, kennen elkaar door en door en nemen geen blad voor de mond.
Je kunt het format verwarrend vinden: kijken we nu naar een luchtige dramaserie of een kookprogramma? Want tussen de gesprekken door kijkt Mouna soms opeens recht in de camera - zoals in de serie 'House of Cards' politicus Frank Underwood zich tot de kijkers richt - om uitleg te geven over het gerecht dat ze aan het maken is. Zoals viskoekjes of soto ajam, de Javaanse kippensoep. Daarna gaat de drukte in de keuken weer door. Voor de complete recepten, gemaakt door culinair expert Jonah Freud, moet je naar de website van het programma. Je vindt er ook de weg naar de lekkerste keukenmuziek.
Apart, maar het werkt. En zeker op het gekozen tijdstip, de vrijdagavond. In de serie is dit de avond waarop de vriendenkring bijeenkomt in Mouna's keuken, om stoom af te blazen en het hart te luchten. Voor de kijker een uitstekend moment om na een week vol wereldproblemen de menselijke maat weer terug te vinden. Door mee te leven met een vriendenclub die z'n eigen grote kwesties heeft: je baan kwijtraken als 57-jarige, huwelijksperikelen waarbij aantrekkelijke pianoleraren een rol spelen, eenzaamheid, de overgang, gekneusde ribben, het lege-nest-syndroom.
Om 11 uur 's avonds gingen Mouna en haar vrienden aan de afwas, en ik zapte nog even rond. Er was op alle zenders nog steeds ruim keuze uit Oekraïne, vluchtelingen, bomgordels en oh ja, dronken Britse toeristen. Ik heb de televisie uitgezet. Het is soms wel eens genoeg met het wereldleed.
Maar niet nu, nu is het maandagochtend en gaan we er weer tegenaan! Het wordt vast weer een pittige week. Maar, over vijf dagen wacht een gezellige tafel, met warm en troostrijk eten.
undefined
