In Amerika al honderd jaar vriendschapsbemiddeling
Van een onzer verslaggeefsters DEN HAAG - 'Come and take care of the next generation'. De New Yorkse afdeling van de Amerikaanse vrijwilligersorganisatie Big Brothers/Big Sisters hangt soms wervende posters op in de metro, maar echt nodig is het niet. Er is in New York namelijk geen gebrek aan vrijwilligers die een jaar lang om de veertien dagen iets leuks willen doen met een kansarme jongere. Ook in ruim 500 andere Amerikaanse steden draait het project goed.
Annerieke Goudappel is vorig jaar op bezoek geweest bij de New Yorkse afdeling van Big brothers/Big sisters en heeft daarover in het maandblad Opzij bericht. Volgens haar draait het bij het Amerikaanse project vooral om het 'goede' voorbeeld: door een kind regelmatig een middag weg te halen uit de New Yorkse getto's als de South Bronx en Harlem, kan de 'little brother' of 'little sister' zien dat er ook een ander leven bestaat. De organisatie koppelt daarbij altijd een vrouw aan een meisje en een man aan een jongen. Het streven naar partners met dezelfde etnische achtergrond lukt volgens Goudappel maar zelden: de aanmeldingen zijn een spiegel van de maatschappelijke en economische verhoudingen. De meeste kinderen zijn afkomstig uit zwarte getto's en de meeste vrijwilligers zijn blank en komen uit het rijke Manhattan. De organisatie heeft volgens Goudappel een strenge selectieprocedure. 'De ideale kandidaat heeft zijn leven op orde, zijn trauma's verwerkt en heeft tijd om er te zijn als de 'little brother of sister' hem of haar nodig heeft,' schrijft Goudappel.
Ouders en vrijwilligers melden zich zelf aan. De big brother of sister krijgt een training en blijft onder supervisie van een sociaal werker. Goudappel citeert een sociaal werkster: “De bedoeling is niet dat een Big sister een preek afsteekt over drugs en seks en waar je allemaal voor op moet passen. Dat werkt niet. Bovendien hebben de kinderen hun eigen waarden die je moet respecteren. De beste manier om hen iets te leren is te laten zien hoe je zelf je leven leidt en door verhalen te vertellen. Een Big sister is geen therapeut, geen moeder, geen maatschappelijk werkster. Wel: een grote zus, een vriendin op wie zij aankan.
De Amerikaanse beweging bestaat al bijna een eeuw. Ze werd opgericht door een rechter die in zijn werk had gezien dat 'losgeslagen' kinderen niet beter werden door een heropvoedingsinstituut, maar wel door de aandacht van een 'grote broer'.
