Opinie

'Ik word gek van drank- en drugsritten op de ambulance'

null Beeld anp
Beeld anp

Al ruim 25 jaar ben ik werkzaam als ambulanceverpleegkundige, de laatste 17 jaar uitsluitend op detacheringsbasis. Ik heb de allermooiste baan die er is, maar soms raak je gefrustreerd door de dingen die je meemaakt, schrijft ambulanceverpleegkundige Gert Terink.

Gert Terink

Mijn werkveld ligt voornamelijk in de Randstad. Ik draai alle diensten die voorhanden zijn, ook nacht- en weekenddiensten. Wanneer ik nachtdienst heb tijdens het weekend in de grote stad bereid ik me altijd voor op drukke nachten met veel drank- en drugsgerelateerde hulp.

De frequentie van dit soort hulpverlening neemt de laatste jaren enorm toe. De ‘slachtoffers’ behoren niet tot een bepaalde leeftijdscategorie; jong en oud doen vrolijk mee. Begrijp me goed, ik hou zelf ook van een goed glas wijn, maar wat we als hulpverleners op straat meemaken loopt soms de spuigaten uit.

Ik hoor u denken; het zoveelste artikel over alcohol- en drugsmisbuik. Ja, dat klopt! Ik merk om me heen dat veel hulpverleners deze excessen behoorlijk zat beginnen te worden. Politie, ambulancepersoneel en ontvangende ziekenhuizen. In de ziekenhuizen houden deze ‘patiënten’ spoedbedden bezet waardoor ze daar noodgedwongen urenlang zogeheten ‘stops’ moeten afkondigen.

Zo’n stop volgt wanneer een afdeling spoedeisende hulp vol ligt. Daardoor moeten wij als ambulancepersoneel uitwijken naar een ander ziekenhuis. Overigens komt het regelmatig voor dat meerdere ziekenhuizen in een stad zo’n stop moeten afgekondigen.

Terwijl serieuze spoedritten ‘in de wacht staan’ gaan wij met toeters en bellen naar de volgende dronkelap die op straat ligt te dweilen in zijn of haar eigen kots. En de benauwde man of oudere vrouw met gebroken heup wordt later naar een ziekenhuis buiten de regio gereden omdat in hun eigen stad geen opnamecapaciteit meer is.

Wanneer er ook nog drugs (lees: GHB) zijn gebruikt, nemen wij contact op met de spoedeisende hulp om vast een ‘onrustbedje’ klaar te zetten omdat deze patiënten als ze wakker worden soms de hele tent afbreken. Op weg naar het ziekenhuis rijdt politie mee en houd ik een flinke spuit slaapmiddel bij de hand voor het geval hij of zij in de ambulance al door het lint gaat. Bij de ingang staan beveiligers met handschoenen aan al te wachten om ons te begeleiden.

Afgelopen zaterdagnacht heb ik acht ritten gedaan in een grote stad. Zeven waren drank en drugs gerelateerd.

Ik heb de allermooiste baan die er is, maar soms raak je gefrustreerd door de dingen die je meemaakt. Dan schrijf je het van je af in een ingezonden stuk.

Wilt u iets delen met Trouw?

Tip hier onze journalisten

Op alle verhalen van Trouw rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@trouw.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden