Ik werd heel verliefd op haar, ze zei: ‘Ik ga je infecteren met mij’

Hoe begon het?

Marc: “De lucht was die middag van dat diepe hoogzomerblauw en de zon reflecteerde op het water alsof het glas was. Achter ons stegen hoge kliffen op, de groene vallei liep de Middellandse Zee in en wij zaten met onze handdoeken op zo’n gigantische oerkei die door de golven rond als een champignon was geworden. Laurie droeg een kort broekje met bloemetjes erop, een strak hemdje met spaghettibandjes waar haar volle borsten mooi in uitkwamen. Haar gezicht was fijn, een klein neusje en ogen die wisselden bij de val van het licht, van heldergroen tot herfstbruin. Haar lange bruine haren hingen los en als we gingen zwemmen, trok ze haar zwarte wetsuit over haar bikini aan. Ze vond het zeewater zelfs in de Zuid-Franse zomer koud, maar zwom fantastisch en deed net als ik fanatiek aan freediving.

Ons element was water. We werkten die zomer allebei in een watersportkamp voor volwassenen in Zuid-Frankrijk maar er was nog niets tussen ons, een andere collega had zijn zinnen op haar gezet, maar ik had haar natuurlijk wel al gezien. Vooral haar borsten, dat geef ik toe. We zoenden die eerste middag dat we alleen waren niet, maar dat het zou gaan gebeuren was voelbaar, er hing tussen ons dat ‘jij weet wat ik weet’, heel spannend was dat.

Twee weken later nodigde ik haar uit om te komen eten, ik zou koken, lekker vet dus geen zomersalade maar goed eten, gebakken aardappeltjes met ui, paprika en chorizo.

Wat ik precies van haar wilde, had in mijn hoofd nog geen precieze vorm behalve dat het eindig moest zijn, een avontuurtje, een zomerliefde. Ik dacht heel pragmatisch: na de zomer zou ik als duikinstructeur naar de Cariben vertrekken en ik wilde mijn plannen niet aanpassen, dus verliefd worden had bij voorbaat al geen zin.

Maar ik voelde wel dat ik me aangetrokken voelde tot Laurie, dat jongensachtige afstandelijke in dat o zo vrouwelijke lichaam. Ook zat ze, net als ik, vol plannen, zocht constant avontuur, hield alleen van nieuw en niet van routine en was overal voor in. In die zin was ze een spiegel van mij.

‘Ik ga je infecteren met mij’

Na het eten zoende ze mij en was het hek van de dam. Laurie bleek heel extreem in bed, seksueel gezien veel opener dan ik. Ze trok me die eerste nacht al over mijn eigen grenzen heen, bond me vast en vertelde dat ze ook van vrouwen hield, trio’s en orgies wilde doen. Diezelfde nacht ontdekte ik ook dat haar seksuele grenzeloosheid standhield naast een heleboel dingen die ze in het begin per se niet wilde: ze bleef niet slapen, wilde niet samen douchen en ik mocht haar niet optillen. Ik vroeg er niet naar, het intrigeerde me en het voelde alsof ze me een doel gaf: haar proberen te verleiden zich aan mij wel te laten zien.

We spraken ook af dat het alleen voor de zomer was en ik weet nog dat Laurie zei: ‘Ik ga je infecteren met mij’. Ik werd inderdaad heel erg verliefd, ze was overweldigend, en ik vertelde haar diezelfde zomer al dat ik van haar hield. Het was de eerste keer dat ik het gevoel kreeg dat ik mogelijk iemand had gevonden die ik kon integreren in mijn dromen.

Na het zomerseizoen besloten we een roadtrip te gaan maken, van Marseille, via Bretagne naar Parijs, zij en ik in mijn minibusje met een matras en een klein keukentje erin, drie weken op elkaars lip. We sliepen op parkeerplaatsen, zochten kokkels en kookten die in whisky op een gaspitje, vreeën buiten, sliepen en wandelden in bossen met van die spookachtige ochtendmist en werden heel erg dronken in van die ouderwetse Franse barretjes.

We ontdekten dat we heel erg goed waren in samen reizen. We hielden allebei evenveel van plannen maken, verandering en onderweg zijn. Laurie was net zo ontworteld en rusteloos als ik, we verveelden ons allebei even snel, hadden actie maar ook ruimte voor onszelf nodig.

Niet veel later vertrokken we samen naar de Cariben en belandden op het eiland Martinique. Daar huurden we een boot waarop we leefden als nomaden. We voeren langs de eilanden, werkten overal en nergens, voelden ons de koning van de wereld, een geweldig leven. Maar ik voelde dat Laurie onrustig werd. Na een paar maanden gaf ze toe dat ze een open relatie wilde omdat ze het nodig had begeerd te worden door anderen. Van mij hoefde dat niet zo nodig, maar ik stemde wel toe. Ik keek vooral uit naar het feit dat het ons seksleven spannend zou houden, ‘spicy’ zoals zij zei, en niet zozeer naar het ‘legaal’ vrijen met andere meisjes.

Hoe is het nu?

“We waren nog geen anderhalf jaar samen, maar we vreeën praktisch helemaal niet meer. Als ik vroeg waarom dat was, zei ze: ‘Lief, dat was het begin, nu is het tijd voor iets anders.’ Ik vond het onbegrijpelijk om haar te zien veranderen van compleet seksueel vrij en wild tot iemand die ’s avonds in bed haar rug naar me toedraaide.

Het is vreselijk om te zeggen, maar we deden het één keer per maand tegen haar zin in, een vreselijke ervaring omdat zij het duidelijk alleen voor mij deed, maar ik begeerde haar nog altijd met dezelfde heftigheid als in het begin. Pas toen leerde ik mijn eigen frustratie kennen en was ik vaak boos, agressief zelfs, maar ik wilde niet zien dat er iets mis was tussen ons. Ik was nog te verliefd op haar, had oogkleppen op, zag mijn leven geprojecteerd op haar leven en dacht dat het daarom nog steeds klopte: we koesterden dezelfde levensdromen.

Vanaf de Cariben waren we ondertussen naar Frans-Polynesië gevaren en hadden ons geïnstalleerd op een van de eilanden bij Tahiti. We voelden ons er thuis, werkten voor verschillende duikclubs en die ruimte voor ons eigen leven vonden we allebei prettig. Toen ik een paar weken op een ander eiland werkte, op twintig minuten vliegen, belde Laurie op een ochtend op en zei: ‘Ik geef je je vrijheid terug’. Wat ze bedoelde was ‘ik neem mijn eigen vrijheid terug’.

Ik zei: ‘Wacht even’, liep met de telefoon naar het strandje naast het duikcentrum en ging aan het poederzand zitten op een stuk hout, iemand had er een bankje mee bedoeld. Ik keek naar het doorzichtige blauw van het lagunewater, geen donkerblauwe Middellandse Zee maar Polynesisch turquoise. Daar sprak ze uit wat ze al veel eerder had moeten zeggen. Ze voelde zich aangetrokken tot een ander, iemand met wie ze een verhouding had, een jongen van haar werk. Tussen hen was er op seksueel gebied wel die chemie en het klappervuurwerk waar het ons aan ontbrak omdat de tand des tijds en de liefde, volgens Laurie ‘het houden-van’, dat ontmanteld hadden.

Alles wat ik haar nog had willen vragen, vroeg ik niet. Onze relatie duurde alles bij elkaar vijf jaar en was gebaseerd op onze levensstijl, op hetzelfde willen, twee ontwortelde mensen en het klopte wat mij betreft, maar de feiten waren anders: ik verlangde nog steeds naar haar, maar zij niet meer naar mij.”

Marc Mouton (28) is duikinstructeur en woont in Frankrijk.

Lees ook:

Lees hier de eerste aflevering terug van de verhalenserie van Iris Hannema.