Iets te vieren? Op pianist Bavouzet kun je bouwen

De Papyruszaal in het Maastrichtse Theater aan het Vrijt­hof ruikt nieuw en het rode pluche voelt vers en knus tegelijk. Na een zomer noeste arbeid heeft de philharmonie zuidnederland een frisse jas om zich heen. Met name de akoestiek ín de zaal heeft een oppepper gekregen, die op het podium zelf zal in een volgende fase worden aangepakt.

Aan die akoestiek kwamen honderden vierkante meters isolatie te pas. Ook is op de bekleding niet bezuinigd, talloze­­ ledlampen zorgen voor de verlichting en bijna twee kilometer aan boxen­kabel is verbonden met vele luidsprekers en microfoons.

Hoe klinkt nu al dat nieuws voor de luisteraar op het balkon­­? Het geluid dat het Brabant­­ Koor produceerde in een aantal delen uit Rachmaninovs ‘Vespers’ bereikte mild maar doeltreffend de oren. De koorstemmen voeren wel bij de nieuwe wandpanelen, en dat terwijl de zangers ver weg, achter op het podium stonden.

Rode loper

Tot vlak voor de feestelijke ontvangst was gewerkt aan optimalisering van de ruimte die zesentwintig jaar geleden in gebruik was genomen. Jong en oud, de een kleurrijk en de ander stemmig gekleed: iedereen maakte zijn opwachting via de rode loper.

In de vernieuwde zaal wachtte ook muziek van Qigang­­ Chen (1951). Bij zijn ‘Itinéraire d’une illusion’ viel op hoe nauwgezet de mengklank van de hoge strijkers doorkwam. Chen was speciaal voor de feestelijkheden in de pen geklommen. Zijn hypnotiserend waterverfpalet en zijn instrumentale euforie werden behoedzaam tot leven gebracht door de philharmonie zuidnederland onder leiding van chef-dirigent Dmitri Liss. Een tikje te behoedzaam zelfs.

Chen was in levenden lijve aanwezig, componist Alexander Skrjabin zogenaamd, in de vorm van acteur René van Zinnicq Bergmann. Hij ging in dialoog met Prometheus (actrice Sanne-Samina Hanssen) en vertelde, op tekst van Jibbe Willems, over zijn grensverleggende stuk ‘Prometheus – poème du feu’. Skrjabin schreef het voor grote bezetting inclusief koor. Schurend materiaal gaat vergezeld van lichteffecten.

Geestdriftig

Voor het klankdicht zelf waren de lichtkunstenaars van het Blauwe Uur ingezet. Hun pakkende beeldtaal omlijstte de gretige aanpak van orkest en pianosolist Jean-Efflam Bavouzet. Ronde en hoekige projecties gleden langs de wanden, het publiek zag zich omgeven door dwarrelende lichtpuntjes.

Bavouzet was al eerder aan zet. Vóór Skrjabins stuk had hij geestdriftig en met vaart gesoleerd in Ravels Pianoconcert voor de linkerhand. Vooral het hoge register van de vleugel werd sterk door de zaal gereflecteerd. Desalniettemin donderden de bas­tonen smakelijk onder die ene hand van Bavouzet vandaan. Op hem kun je bouwen als je iets te vieren hebt.

De nieuwste recensies van pop, klassiek, wereldmuziek en optredens, u leest ze op trouw.nl/muziekrecensies.