Iedereen mag games spelen, ook die gewelddadige. Dat zal best. Maar haar zoon niet

Educatief? Volgens de beschrijving van de game bezoek je virtueel elf wereldsteden.

Tot zover het goede nieuws, stelt de moeder vast. Wat ze erna leest, sterkt haar in haar opvatting: dit is niet geschikt voor mijn puberzoon. 'Beleef de ultieme shootersensatie van het jaar met Call Of Duty.' En: 'vijftien missies variërend van een Russische aanval op Manhattan tot een verhit gevecht in Dubai'. Een minuutje missie maakt haar al misselijk.

'Iedereen speelt het', zegt de dertienjarige. Dat klopt, zo blijkt uit een peiling van de moeder onder vriendjes. Als ze vraagt 'wat vinden je ouders ervan?', hoort ze: 'ze weten het niet', of: 'ze vinden het geen probleem, het is maar een spel'. En: 'als ik mijn huiswerk maar niet verwaarloos'.

Het is voor 18+. Wij zijn je ouders, wij gaan daarover. Wat andere ouders doen, is hun verantwoordelijkheid. De moeder heeft wel wat munitie om haar zoon het gewelddadige spel te weigeren. Maar kan ze dat blijven doen en moet ze over zijn schouder meekijken? Daarnaast wil ze graag meer informatie om haar zoon die standaardzinnetjes toe te lichten. Vandaar de vraag: "Welke invloed kunnen deze games hebben op de ontwikkeling en de denkwereld van deze jonge jongens?"

Onderzoek naar de invloed van gewelddadige games op de ontwikkeling en denkwereld van jongeren leidt vaak tot veel discussie. Ondanks de haken en ogen in zulk onderzoek, concludeert Elly Konijn, hoogleraar mediapsychologie aan de Vrije Universiteit, dat het risico's met zich meebrengt. Daar sluit Peter Nikken, bijzonder hoogleraar mediaopvoeding en werkzaam bij het Nederlands Jeugdinstituut, zich bij aan: "Kinderen veranderen niet direct in terroristen of bankovervallers, maar ze kunnen wel makkelijker over geweld en agressie gaan denken en betrokken raken bij pesterijen, asociaal gedrag of vandalisme. Vooral bij kinderen waar de band met de ouders toch al niet zo goed is en waar vriendjes ruimte voor het slechte pad bieden, kan het misgaan." Deze moeder doet wat ze moet doen, stelt Konijn: haar puber begeleiden op zijn pad richting volwassenheid. Pubers worden sterk aangetrokken tot risicogedrag en wat hun leeftijdsgenootjes doen, vinden én mogen is uitermate belangrijk. Dat helpt hen in hun ontwikkeling: prima. Maar sturing en begeleiding is volgens Konijn evengoed nodig. Zoals hier. Want: "Ook al is het 'maar een spel', het komt wel 'echt' binnen in het puberbrein."

Dit is de levensfase waarin sociale gewoontes en gevoelens zich vormen, net als het vermogen moreel te redeneren en zich te verplaatsen in een ander. Het onderzoek laat zien, zo legt Konijn uit, dat het spelen van gewelddadige games ertoe leidt dat je minder goed bent in deze sociale vaardigheden: je kunt je minder goed in een ander verplaatsen, reageert minder gevoelig op gewelddadige beelden en bent minder hulpvaardig. En je hebt minder controle over je impulsen.

Konijn: "Daarom is het belangrijk dat het puberbrein zich niet beperkt tot het blikveld van een X-box maar de wereld ontdekt vanuit verschillende perspectieven." En ja, zo besluit ze: "Dat geldt ook voor hele stoere puberzonen."

En nu? Nikken raadt de moeder een goed gesprek met haar zoon aan. Probeer daarbij niet te verzanden in welles-nietes, maar ga in op waaróm er leeftijdsgrenzen zijn. Alcohol en porno passen ook niet bij te jonge kinderen. Bespreek wat geweld in het echt voor consequenties kan hebben en hoe dat in films en spelletjes weggelaten wordt.

Het is mooi als je kind hier 'volwassen' over leert nadenken en moreel onderscheid gaat maken tussen goed en slecht, stelt Nikken. "Trek als ouders samen een lijn en ga eventueel het gesprek aan met ouders van vriendjes. Probeer met het kind te zoeken naar alternatieve games."

Tot slot, aldus Nikken: winkels en onlinebedrijven die deze spellen aan minderjarigen aanbieden zijn strafbaar (art. 240a WvS).

Reageren? Zelf een vraag insturen? Mail naar opvoedvraag@trouw.nl

undefined