ideeën over de grens
De daders liggen op het kerkhof van een Berlijnse moskee
Het gerenommeerde Amerikaanse internettijdschrift Politico heeft een Europees zusje gekregen: Politico.eu. Wat voor vlees hebben we hier in de kuip? Een Amerikaanse kijk op Europese zaken, afgaande op opiniestukken met als strekking 'Duitse bezuinigingsdwang richt economieën EU te gronde', of 'EU pakt Google met oneigenlijk beroep op anti-monopoliemaatregelen'.
De Estlandse internetspecialist Luukas Kristjan Ilves betoogt er dat de EU grote behoefte heeft aan één digitale autoriteit. Vooral kleinere bedrijven, die zich geen lokale vestigingen kunnen veroorloven, gaan gebukt onder nationale wetten op auteursrechten, btw en privacy. De verbrokkelde Europese markt kost de industrie jaarlijks honderden miljarden en jaagt beginnende bedrijven naar de VS, volgens de Est die ooit werkte voor eurocommisaris Neelie Kroes. In mei komt de Europese Commissie met plannen om de EU-wetgeving op dit gebied te harmoniseren. Ilves hoopt dat de Commissie twee Europese neigingen kan onderdrukken. Ga Europese bedrijven niet beschermen. Probeer niet alle nationale wetgevingen te laten samenvloeien. Maar creëer dus één autoriteit met stevig mandaat.
Foreign Affairs brengt een analyse van een anonieme (!) Chinese wetenschapper. Verwacht in China geen hervormingen, schrijft hij. Alle hervormingen die de Communistische Partij (CP) kon doorvoeren zonder haar eigen macht aan te tasten, zijn al doorgevoerd. Verder zal de CP echt niet willen gaan. Economische ontwikkeling leidt tot democratisering, willen moderniseringstheorieën. Schrijf die maar op je buik voor China. De noden van de vrije markt zijn ondergeschikt aan de noden van de CP, die met een ongekend veiligheidsapparaat waakt over het internet en honderdduizenden ouderwetse vrijwilligers betaalt voor tips over hun vrienden, buren of collega's die 'problemen zoeken'.
De communisten doen het zonder Marx of een andere samenhangende ideologie, en staan voor groeiende problemen: sociale ongelijkheid, etnische spanningen, vastgoedbubbels, vervuiling. Dat kan leiden tot crisis. Brengt die democratisering op gang? Ja, schrijft de anonieme wetenschapper. Of bloedvergieten, en nog veel meer dictatuur.
De Duitse regering heeft lang getalmd - zij het niet zo lang als de Nederlandse - maar van bondskanselier Merkel mag het nu ook genocide heten, wat Turkije een eeuw geleden met de Armeniërs uitspookte. Ruzie met Turkije is het voorspelbare gevolg, maar ook: ruzie met de Turks-Duitse bevolking.
Als Duitse politici de betrekkingen met deze aanzienlijke minderheid willen bevorderen, tijgen zij doorgaans naar de Sehitlikmoskee in Berlijn. Maar daar op het kerkhof, memoreert Regina Mönch op Faz.net, liggen twee problemen: Djemal Azmi ('de slager van Trabzon') en Baheddin Shakir, de architect van de Armeense genocide. Beiden hadden het zo bar gemaakt dat Turkije hen vervolgde voor grootschalige misdaden. Ze vluchtten naar Berlijn, maar in 1922 werden ze daar gedood door een Armeens moordcommando. De Turkse gemeenschap vereert hen als 'martelaars'. Waar de moskee geldt als symbool van de goede omgang van Duitsland met zijn Turken, vormen de keurig onderhouden graven een symbool van hoe moeizaam die betrekking kan zijn.
undefined
