Hou je wel echt van je sport als je je gedraagt zoals Chris Froome?

Toen Froome demarreerde op de Finestre, de dag ervoor, dacht ik nog: geinig. Toen zijn voorsprong van tientallen secondes tot minuten opliep, dacht ik: wat?! Bergop. In de afdaling. Op het vlakke. Overal won hij tijd. Terwijl hij in zijn eentje reed, en zijn achtervolgers in een groep. Oké, ze werkten niet fantastisch samen. Maar de rap groter wordende voorsprong van de eenling was spotten met alle natuurwetten.

Nu is topsport in essentie spotten met natuurwetten. Daarom vind ik het ook zo mooi. Maar in het geval van Froome vond ik het ondraaglijk. De man had niet moeten starten in deze Giro. Vorig jaar is hij in de Vuelta betrapt met een te hoge waarde aan salbutamol in zijn lijf. Salbutamol is een astamedicijn. Het is toegestaan dat te gebruiken als wielrenner, maar wel tot een maximale hoeveelheid. Froome had twee keer zoveel salbutamol als toegestaan in zijn plas, wat betekent dat hij tijdens één rit minstens tweeëndertig keer aan z’n inhaler gelurkt zou moeten hebben. Dat is even onwaarschijnlijk als onmogelijk.

Tot op heden is hier geen verklaring voor. Tot op heden is er ook geen beslissing genomen over schorsing van de man - en wat de UCI tot nog toe naliet had wat mij betreft een beslissing van Team Sky en Froome zelf moeten zijn: ze hadden hun verantwoordelijkheid moeten nemen en hun renner niet moeten laten starten.

Geloofwaardigheid

Want hoe geloofwaardig ben je als je iemand als Froome wel laat rijden? Nou, helemaal niet. Mijn tante, ook op bezoek bij mijn ouders, begon erover. Op de meest cynische toon die ik ooit van haar hoorde zei ze: “Dus die vent met z’n astma rijdt minuten van iedereen weg. Uhuh...”

En dat is precíes de kern. Leg het maar eens uit. Dat kan toch niet? Nee, ik geloof niet dat Froome zo dom is om deze Giro naar middelen te grijpen. Hij heeft die etappe met z’n solo heus schoon gewonnen. Maar ik geloof na deze Giro wél dat hij en zijn team als het erop aankomt geen hart voor de sport hebben. Want als het wielrennen ze ook maar ene moer had kunnen schelen, was er een teammanager geweest die had gezegd: “Chris, het is mooi dat je je zo goed voelt, maar hou je maar een beetje in. Je ligt onder een vergrootglas. We vinden het belangrijk dat onze sport, die net weer wat aan geloofwaardigheid gewonnen heeft, die geloofwaardigheid behoudt.”

Geld is belangrijk. Eer is belangrijk. Het trio Tour-Vuelta-Giro achter elkaar winnen is belangrijk. Maar volgens mij is je sport het allerbelangrijkst. De sport die je alles heeft gegeven wat je hebt, waardoor je bent geworden wie je bent. Hou je wel echt van je sport als je je gedraagt zoals Chris Froome? Hij zegt met het mee naar huis nemen van de roze trui van wel. Maar pas als hij besluit niet te starten in de Tour tot er een uitspraak over zijn tweeëndertig pufjes is, geloof ik hem. Misschien. Een beetje.

Marijn de Vries fietst u elke maandag door het sportweekend. Lees al haar columns terug in dit dossier.

Lees ook: Ik heb de buik vol van grapjes over Drenthe - en FC Emmen kan donders goed voetballen

Voetbalclub FC Emmen is gepromoveerd naar de eredivisie. Om te voorkomen dat er volgend seizoen weer allerlei verhalen komen over de stugheid van de Drent, geeft Marijn de Vries alvast een korte cursus 'Leer de Drent begrijpen en waarderen'.