Hoeder van Pims gedachtengoed
De zaterdag overleden Marten Fortuyn had nooit veel contact gehad met zijn vijf jaar jongere broer. Hij was een succesvol zakenman, woonde in België en bemoeide zich niet met Nederland. De opmars van Pim in de Nederlandse politieke arena veranderde daar niets aan. Hij stoorde zich zelfs aan de uitlatingen van zijn broer, zoals over de achterlijkheid van de islam.
Maar op 6 mei 2002 veranderde zijn leven op slag. Na de moord op Pim Fortuyn spoedde Marten zich naar Nederland. Hij, de oudste van zes kinderen Fortuyn, wierp zich op als de vertegenwoordiger van de familie en de hoeder van 'het gedachtengoed van Pim'.
Een dag later voegde hij zich in het Catshuis bij het overleg tussen de top van de LPF en premier Wim Kok. Naar eigen zeggen wist hij de verhitte LPF'ers tot bedaren te brengen, waardoor het kabinet de campagne stillegde maar de verkiezingen wel door kon laten gaan.
De LPF had hem graag ingelijfd, maar Fortuyn liet zich niet ompraten. Hij had een hekel aan het politieke gekonkel, zei hij. Wel trad hij altijd op als de nalatenschap van zijn broer in het geding kwam. Hij mengde zich vaak in het debat over de straf voor Volkert van der G., de moordenaar van Pim, en over diens vervroegde vrijlating. Ook pleitte hij ervoor om 6 mei uit te roepen tot nationale feestdag, als 'dag van het volk'.
Vorig jaar maakte hij bekend dat hij de LPF nieuw leven in wilde blazen, als de PMF - Pim Marten Fortuyn. Met zijn eigen leven ging het intussen bergafwaarts. "Alles raakte aangetast door de moord en alle rotzooi eromheen", zei hij al in 2014 in NRC. "Stapje voor stapje, en tegen mijn zin, ben ik mijn eigen identiteit verloren." Zijn huwelijk was gestrand, zijn bedrijf ten onder gegaan en zelf was hij aan de drank.
Het ging zo slecht met hem dat hij werd opgenomen op de gesloten afdeling van een psychiatrische inrichting. Bij een poging te ontsnappen raakte hij gewond. Fortuyn had aangegeven dat hij niet wilde worden gereanimeerd.
undefined
