Hoe de liefde begon. ‘Een vriendin fluisterde in mijn oor: Wil je alsjeblieft met hem trouwen?’

Johanna: “Met lichte tegenzin was ik die zondag toch maar naar de verjaardag van een vriendin gegaan. Ze vierde het in haar studentikoze studiootje van zestien vierkante meter en het was zo druk dat ik in een hoekje op de grond tegen een radiator ben gaan zitten. Iedereen was gevraagd iets te eten of te drinken mee te nemen, maar omdat die vriendin in een supergezonde fase zat, zag ik op tafel alleen linzensoep, noten en suikervrije dingen staan. Ik had een kater, zin in taart, in suiker, maar kon niets vinden.

En toen kwam Jorit binnenlopen. Hij zag er slordig, nonchalant uit, met een vlassig beginnend snorretje en baardje, aan de mollige kant, tweeëntwintig, echt een broekie. In zijn hand had hij een doorzichtige boterhamzak met gesmeerde broodjes pindakaas. Thank god, eindelijk iemand die iets vets en eetbaars heeft, dacht ik. Hij legde die stukjes brood ook heel netjes op een bord en ik vond het geniaal dat hij zich niks aantrok van dat gezondheidsgedoe. Hij kwam naast me zitten op een meditatiekussen en heeft de hele middag met twinkelende ogen foute grappen gemaakt waar ik ontzettend om moest lachen. Na die middag heb ik niet meer aan hem gedacht.

Anderhalf jaar later kwam ik hem weer tegen bij een zesweekse cursus acrobatische yoga, waar hij door een vriend naartoe was meegesleept. Hij kwam te laat bij de eerste les en liep binnen in een veel te krap zittend synthetisch voetbalshirt. Oh ja, dacht ik, jij bestaat ook nog! We maakten pas echt contact met elkaar tijdens de laatste les die ter afsluiting plaatsvond in De Hout, een prachtig park in het centrum van Haarlem. Het was een doordeweekse zomeravond, eind juli, en van dat heerlijke weer, niet te warm of klef, maar zacht en comfortabel. Er gebeurde tussen Jorit en mij hetzelfde als op die verjaardag anderhalf jaar terug. Weer zaten we naast elkaar in een kring, maakten grappen en lagen samen dubbel. Deze keer was ik ook lekker ad rem en we kwamen erachter dat we veel gemeen hadden. Toen de zon onderging, brak de groep langzaam op en ik weet nog dat een vriendin me een zoen gaf en in mijn oor fluisterde: ‘Wil je alsjeblieft met hem trouwen?’

Constant whatsappen

Jorit en ik bleken honderd meter van elkaar vandaan te wonen en voor zijn deur hebben we elkaar een knuffel gegeven. De volgende dag vertrok hij voor drie weken naar Italië. Zijn vrienden grappen nog steeds weleens met ‘was gezellig hè, Jo?’ omdat we hun hele vakantie lang bijna constant met elkaar whatsappten. We deelden op onze telefoon echt alles met elkaar, wat we voelden, zagen, meemaakten, en ik werd al best snel verliefd op hem.

Maar ik was me er ook van bewust dat we elkaar in het echte leven nog helemaal niet kenden en dit net zo goed een zelfgecreëerde app-fantasie kon zijn. Onze eerste date was een dag vroeger dan gepland. Jorit had zijn vrienden onder druk gezet om een dag eerder van vakantie terug te komen en we ontmoetten elkaar in De Hout. Ik weet nog dat ik even blokkeerde toen ik hem zag. We hadden al zoveel gedeeld, maar zijn jonge, bolle gezicht paste er even niet bij. Ook zijn stem was veel hoger dan ik me herinnerde.

We hadden zo uitgekeken naar het moment dat we uit ongemakkelijkheid maar meteen begonnen te zoenen. Dat was een slecht idee, het voelde alsof ik er niet omheen kon, en het werd een ongeïnspireerde eerste zoen. We zijn gaan wandelen en na een paar uur werden de Jorit die al een ingewijde was geworden van mijn gevoelswereld en de Jorit als mens, met elkaar verenigd. Die avond hebben we heerlijk liggen vozen op mijn bank.

Jorit keek me echt aan, maakte emotionele verbinding, probeerde niet weg te vluchten uit het moment. Ik voelde dat hij dat kon omdat hij zichzelf onvoorwaardelijk accepteert. Dat vond ik meteen enorm aantrekkelijk. En het is besmettelijk, want als hij niet moeilijk loopt te doen dat hij tien kilo te zwaar is, waarom zou ik er dan moeilijk over doen?

De volgende ochtend heeft hij mij officieel verkering gevraagd en op onze derde date zei hij dat hij van mij hield. Zo is hij: geen spelletjes, what you see is what you get.”

Hoe is het nu?

“Op zijn afstudeerfeestje heb ik Jorit ten huwelijk gevraagd en in april dit jaar zijn we getrouwd. We zijn allebei mensen die makkelijk contact met anderen maken en hebben veel vrienden. Omdat we geen uitnodigingengedoe wilden, zo van jij wel, jij niet, was iedereen die we kenden voor de ceremonie uitgenodigd en aten we hamburgers met friet.

Jorit is mijn allerbeste vriend, mijn levenspartner. Ik vind zijn ogen waanzinnig, hij heeft prachtig krullend, schouderlang haar en inmiddels een rode baard; ik heb hem echt van jongen man zien worden. Ik vind het ook heerlijk dat hij zo groot en zacht is, ik noem hem mijn Viking.

Hij is iemand die aanwezig durft te zijn, die zijn gevoelens kan verwoorden, met mijn stemmingswisselingen kan omgaan, echt een heel stabiel iemand. Ik lijd sinds mijn zeventiende aan depressies en heb het geluk dat Jorit iemand is die emotioneel niet heel beïnvloedbaar is. Hij is zorgzaam, maar ook een baken van vertrouwen en raakt niet in paniek als ik in paniek ben. Daarbij heb ik hem meteen heel duidelijk gemaakt dat ik niet ‘gered’ hoef te worden. Jorit is mijn man en niet mijn hulpverlener en die scheidslijn bewaak ik met mijn leven. Hij weet dat dit bij mij hoort en dat het altijd weer overgaat.

Het feit dat mijn turbulente gevoelsleven geen negatieve invloed heeft op onze relatie, zie ik als een enorme prestatie. In mijn werk als relatietherapeut laat ik mensen zien dat psychische uitdagingen een gezonde liefdesrelatie niet in de weg hoeven staan, dat ze zelfs kunnen leiden tot meer verbinding samen, mits je zelf verantwoordelijkheid neemt voor je eigen psychische gesteldheid.

Seksuele taal

Voor mijn lichaam voel ik nooit schaamte als ik bij Jorit ben. Wel hebben we er wat langer over gedaan om samen een seksuele taal te ontwikkelen. Hij zegt bijvoorbeeld elke dag tegen me hoe mooi hij me vindt, maar ik wilde ook van hem horen dat ik soms sexy en geil ben.

We doen het gemiddeld twee keer in de maand en het wordt steeds fijner. Qua frequentie moeten we eraan trekken en als je daar niet moeilijk over doet, is er niks aan de hand. Het idee dat een seksuele relatie er van nature moet zijn, is een enorme misvatting. Sinds ik dat heb losgelaten, vind ik dat we een onwijs goede relatie hebben.”

Johanna Nolet (32) is coach en schrijver op het gebied van zelfliefde en relaties. Haar partner Jorit Zwier-Nolet (28) is historicus.

Lees ook:

Andrée van Es: ‘Ik was vaak verliefd om het verliefd zijn’

Oud-politica Andrée van Es (65) zocht drie jaar geleden haar jeugdvriendje weer eens op, en is nu gelukkig met hem.‘Soms lijkt het alsof we al veertig jaar samen zijn, terwijl dat niet zo is.’

Hoe begin weer je als het maanden stil was in bed? Oppeppers voor een ingedut seksleven

Het gebeurt. Soms zomaar, sluipenderwijs. Na zoveel jaar verdwijnt seks uit je relatie. Waarom? ‘Ik ben de aanstichter van ons seksloze bestaan.’