Het wachten en loeren van Yara van Kerkhof is beloond met zilver

Jeroen Otter vroeg zich af of ze helemaal gek geworden was. Yara van Kerkhof was nog geen half jaar geleden blij dat ze de B-finale had gehaald bij een wereldbekerwedstrijd in Boedapest. Haar coach wist niet wat hij hoorde. De 27-jarige shorttrackster kreeg een uitbrander. Je bent A-finalewaardig, zei Otter tegen haar, dus je moet een A-finale willen rijden en medailles willen winnen.

Dat kwam aan bij Van Kerkhof. Ineens viel het kwartje. Vier maanden later pakte ze op de Winterspelen zilver op de 500 meter. Ze is de eerste Nederlandse vrouw met een olympische shorttrackmedaille. Dat had Otter nooit durven voorspellen. En zij zelf al helemaal niet.

In de herfst van haar carrière besefte Van Kerkhof dat ze een keer haar kans moest pakken, als ze nog iets wilde bereiken in haar sport. “Ik kan wel ieder jaar meeschaatsen, maar je moet toch een keer toeslaan”, zei ze na de finale. “Ik ben al 27. Ik weet niet hoe lang ik nog doorga en of ik er de volgende Spelen nog bij ben.”

Toeslaan deed ze dit seizoen eindelijk. Van Kerkhof pakte brons tijdens een wereldbekerwedstrijd en won Europees zilver op de 1500 meter.

Niet makkelijk

De route naar haar olympische medaille verliep niet vlekkeloos. Met de vrouwen werd Van Kerkhof zaterdag uitgeschakeld op de aflossing, hoewel ze zelf uitstekende acties liet zien. In de kwartfinale van de 500 meter ging Van Kerkhof vandaag in de eerste bocht onderuit, volgens de jury door een fout van de Canadese Marianne St. Gelais, die werd gediskwalificeerd. Van Kerkhof mocht opnieuw starten, plaatste zich voor de halve finale, bleef daarin scherp en durfde in de eindstrijd te wachten op haar kans.

Voor dat wachten en loeren is zelfvertrouwen nodig. Twee jaar geleden had ze dat nog niet gedurfd, vertelde ze. “Vroeger ging ik te snel naar voren, omdat ik bang was dat mijn kans verloren ging.” Van Kerkhof dacht eerst dat ze brons had, maar de Koreaanse Min-­jeong Choi werd gediskwalificeerd, waardoor de Nederlandse naar de tweede plek schoof. De Italiaanse ­Arianna Fontana won goud, Kim Boutin uit Canada werd derde.

Talent

Talent had Van Kerkhof altijd al. De shorttrackster werd door haar ouders samen met zus Sanne, die in Sotsji in de olympische ploeg zat, op schaatsen gezet omdat het gezin er zo van hield om op natuurijs te rijden.

De keuze voor shorttrack was noodgedwongen, omdat er in haar woonplaats Zoetermeer alleen een shorttrackbaan was. Later combineerde ze die sport met langebaanschaatsen, maar daar vond ze niets aan.

Als prof kreeg Van Kerkhof de bijnaam pitbull, omdat ze een echte doorbijter is. Ze traint volgens coach Otter harder dan de rest. Van Kerkhof is zo’n type, zei hij, die op elk examen een 9,5 haalt. “Ze traint elke punt en komma die ik op het schema zet.”

'Shorttracksmurf'

Maar de brutaliteit die nodig is voor het shorttrack miste Otter bij zijn pupil. Hij noemt haar een ‘grijze muis’, die heel lang niet durfde. “Shorttrack is een extraverte sport. Als je zo’n stadion binnenloopt, moet je mensen met je postuur kunnen imponeren. Maar dat is voor een smurf nogal moeilijk. En dan heeft ze ook nog een blauw pakkie aan. Ze zal wel de shorttracksmurf worden genoemd”, grapte hij.

Van Kerkhof weegt 52 kilo en is slechts 1,63 meter lang. Dat ranke voorkomen moet ze compenseren met gehaaide acties. Haar coach heeft weleens tegen haar gezegd dat ze wat meer naar Suzanne Schulting moet kijken. Die barstte als 18-jarige al van het zelfvertrouwen en won meteen brons op het EK. “Suzanne kwam heel brutaal binnen. Die trok meteen alle aandacht naar zich toe. Ze presenteerde zich meteen als de nieuwe koningin van het shorttrack. Ik zei tegen Yara: waarom ben jij eigenlijk niet die nieuwe queen?”

Van Kerkhof knoopte het in haar oren. Vandaag eiste ze eindelijk haar plek op.