Het mysterie van de ontbrekende tanden

Glastonbury is new age hoofdstad van Europa, sinds zinzoekers er in de jaren zeventig neerstreken. Hun erfenis vormt een lange rij festivals die het stadje jaarlijks tot één groot Ruigoord omtoveren. Zoals ’s werelds grootste openlucht popfestival. Jaarlijks zijn de kaarten van dit festival al uitverkocht voor de line-up bekend is. In de documentaire ’Glastonbury, the Mud, The Music, the Madness’ vatte Julien Temple die sfeer samen. Glastonbury grossiert verder in typische hippiefestivals als de Tibetweek, met als topattractie de monniken van het Tashi Lhunpo klooster.

Mystiek is onvermijdelijk in het van legendes doortrokken landschap in Somerset. Glastonbury ligt op het Eiland van Avalon, omringd door de Avalon-moerassen. De heilige heuvel Glastonbury Tor trekt sinds de steentijd bedevaartgangers, en in de abdijruïne zouden in de elfde eeuw de botten van Koning Arthur zijn opgegraven.

Geestelijk advies is naast toerisme een economische motor. Goeroes geven dagelijks hippiehealings, in één van de vele spirituele centra. En wie denkt dat de wijsheid van de levenden tekortschiet, kan naar helderzienden die op de High Street hun kunsten adverteren. Ze doorzien de toekomst met hulp van de overledenen, die vanaf gene zijde zo hun eigen kijk op de dingen hebben.

Sommige mediums kunnen zonder omkleden meespelen als duister tegenwicht in de boeken en film rond Harry Potter, zo toont een ontmoeting met het van televisie bekende medium Emma Howe. Zwart geschminkt, dodelijk bleek gelaat met fonkelende ogen en zalvende stem. Licht en donker zijn in Glastonbury beide vertegenwoordigd.

In Glastonbury is het doorgronden van het raadsel van Moeder Natuur een dagtaak. De boekwinkels helpen daarbij met heksenboek de ’Book of Shadows’, geen pocketwerk maar ’geheel in handgemaakte leeruitgave’. Als toverspreuken niet werken kunt u de ’Natuur als leraar’ ter hand nemen van Viktor Schauberg, of luisteren naar de wijze Indiaan Starhawk. In The Earth Pulse heeft hij het ritme van de natuur te pakken.

De argeloze terrasbezoeker op het centrale Market Street bij de Glastonbury Abbey wordt eerst getroffen door het mysterie van de ontbrekende tanden, bij vrijwel alle oudere jongeren zichtbaar. Crackgebruik blijkt de tandartsen in Somerset voor raadselachtige uitdagingen te plaatsen.

„Glastonbury heeft twee kanten”, zegt Dave, vakantiewerker bij Glastonbury Backpackers, een hotel aan Market Place. „Iedereen kan doen wat hij wil en zijn wie hij wil zijn. De drugs, en dan vooral in grote hoeveelheden, zijn daar wel een onmisbaar onderdeel bij voor veel mensen. Ketamine en vooral heroïne is hier nog steeds veel in gebruik. Daar zit dus ook een schaduwkant aan, omdat Glastonbury ook mensen trekt die hierover geen controle houden.”

Dave komt zelf voor de unieke sfeer. „Om je een indruk te geven van wat bewoners van Glastonbury bezighoudt: het stadsbestuur wilde hier in het hele centrum gratis wifi-internet beschikbaar stellen. Maar veel bewoners protesteerden. Je ziet in sommige etalages nog de protestbordjes met ’Wi Frie’. Veel spiritueel gezinden waren bang dat de straling van het wifi met hun hersengolven zou interfereren, als bij een magnetronoven. Internet is er nog niet.”

Naast literatuur en drugs leidt ook inspanning tot inzicht. Elke toerist beklimt het pad naar de Glastonbury Tor. Deze heuvel met 11de eeuws kerktorentje torent 156 meter uit boven het door oceaandepressies geteisterde landschap. De Tor laat zich het beste genieten in de vroege ochtend bij opkomende zon, ver voor de grote golf toeristen die in busladingen komt. Hier hangt de sfeer uit het koffietafelboek ’Arthur’ van magisch realist Hubert Lampo en fotograaf Pieter Paul Koster, over de legenden in het landschap. In de met doorbrekend zonlicht verlichte kerkpoort, wachten krassende kraaien die het noodlot aankondigen.

Hoe de Glastonbury Tor precies ontstond is uiteraard een mysterie. Mogelijke oorzaak is wind- en watererosie van het omringende land. Dit proces vormde ook de voor wielrenners bekende Kemmelberg bij Ieper, die eenzaam uitsteekt boven de Vlaamse Westhoek. Wat rondom de Tor overbleef waren eindeloze moerassen, de Avalon Marshes waar in de zesde eeuw de Lady of the Lake veldheer Artorius zijn zwaard afnam. Dit gebied lijkt sterk op de Weerribben, al wil het met mystieke ridderverhalen in Overijssel niet zo vlotten.

Rond zes uur komen meer pelgrims aan de top. De één beheerst Tai Chi, een ander plaatst zich in de kerkpoort, sluit zijn ogen en roept geesten aan. Een doorsnee-ochtend dus.”Het is heel gemakkelijk om met de geestelijke wereld in contact te komen”, zegt deze local, een modieus gebrilde schoenontwerper. „Ik kom hier dagelijks om ze om advies te vragen. Dat kan een kort teken zijn, dat ik bij mijn dagelijks werk als leidraad gebruik. Je kunt je eenvoudig een lift inbeelden die je naar een verdieping brengt. Dat wat achter de deur van die verdieping zich aan je openbaart kan een teken zijn.”

Al discussiërend komen we op vraag wat de kern is van new age: de wil om je open te stellen. Want al zijn diepte-interviews met geesten ongebruikelijk voor uit de Friese klei getrokken journalisten, de ontwerper blijkt een bereisd ondernemer met mensenkennis; dus dwingt zijn visie toch om verder te kijken dan het eigen blikveld. Glastonbury Tor onthult zo al na één uur bezoek een waarheid die relevant blijft: sluit je niet bij voorbaat af. Het zullen vast de leilijnen in de heuvel zijn.