Het is gedaan met de rust van Vos

HOEI - Marianne Vos' retraite van bijna drie maanden eindigde gisteren bovenop de Muur van Hoei. Daar, pal naast de Onze-Lieve-Vrouw de la Sartekerk, waren de start- en finishlijn getrokken van de Waalse Pijl. Een kleine miscalculatie, bekende de meervoudig wereldkampioene stiekem. Vos, zesde, verzoop na afloop haast onder een zondvloed van opdringerige pers en fans.

Zesde in haar eerste officiële koers nadat ze in februari haar fiets opborg. De winnaar en Vos' opvolger in de Waalse Pijl was haar ploeggenote Pauline Ferrand-Prevot. Maar niemand die oog had voor de triomferende Française. Prevot beende onbekommerd richting podium voor de huldiging. Vos werd klemgezet tussen camera's, microfoons, fototoestellen en notitieblokken.

Nadat Vos gedwee alle vragen had beantwoord, waren de fans aan de beurt. De 26-jarige Brabantse onderging de verzoeken voor handtekeningen onderweg naar de teambus lijdzaam. Zij ging met iedereen die erom vroeg op de foto. Toegankelijkheid heeft zijn prijs zou je denken. Vos bleef stug lachen.

De drukte leek Vos nauwelijks te deren. Leek. Want tussendoor gevraagd of ze deze processie van fans en pers had gemist de afgelopen maanden, volgde een afgemeten "nee". Haar geïrriteerde gezicht plooide zich daarna razendsnel weer in een vriendelijke stand. "Marianne, een foto graag!"

Vos waande zich even veilig voor de camera's. Nadat haar ploeg Rabobank-Liv dinsdag een hotel in Hoei had betrokken, stortten Franse en Engelse cameraploegen zich op het fietsende fenomeen uit het Land van Altena. Vos fungeert straks als boegbeeld voor La Course, de vrouwenrit op de Champs-Élysées op de laatste dag van de Tour de France. De Britten hopen met een documentaire het geheim van Vos te ontrafelen.

Toch blijkt zelfs de ogenschijnlijk onvermoeibare Vos een mens van vlees en bloed. Drie maanden had ze afstand genomen van het fietsen. Bewust. Haar jonge lichaam toonde de laatste twee jaar tekenen van overbelasting. De pijntjes stapelden zich op. Rugklachten onder andere. Een gevolg van haar onstilbare honger het hele jaar op het zadel te vertoeven, op de weg, de baan en in het modder, gaf Vos toe. "Vorig jaar heb ik op mijn limiet gereden."

Vos was weer "fris en met veel zin" opgestapt. Dat ze niet wist wat te verwachten van haar terugkeer in het peloton in Hoei, bezorgde haar bijna kinderlijke kriebels. "Ik was zenuwachtig. Ergens had ik ook twijfels. Maar gaandeweg de Pijl merkte ik dat ik steeds beter in mijn ritme kwam vandaag." Niet voldoende voor de zege, erkende het multitalent ruiterlijk, maar wel om haar Franse ploeggenoot in stelling te brengen op de loodzware slotklim.

Prevot was dankbaar op het nederige af. Vos geeft zelden cadeaus, ook niet aan teamgenoten. "Hulp krijgen van de wereldkampioen en dan ook nog winnen hier." Meestal is het Prevot die zich volledig leegrijdt door haar kopvrouw. Dus dit moment was er een om in te lijsten, bezwoer de Franse renster.

undefined

Valverde voor tweede maal winnaar Waalse Pijl

Geen Philippe Gilbert zoals verwacht, wel Alejandro Valverde. De Belg moest gisteren passen tussen al het Spaanse en Nederlandse geweld op de finale scherprechter, de Muur van Hoei. Gilbert, winnaar van de Amstel Gold Race en de Brabantse Pijl, was uit op een herhaling van het seizoen 2011. In dat jaar won hij niet alleen voorgenoemde koersen, hij was in de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik al even ongenaakbaar. Voor Valverde was het in de Waalse Pijl na 2006 opnieuw raak. De Spanjaard schudde in de laatste meters Bauke Mollema (vierde) en Tom-Jelte Slagter (vijfde) van zich af. Daarmee revancheerden beiden en vooral Slagter zich van een tegenvallende Gold Race zondag.

undefined