'Het gif in de familie komt vanzelf boven'
'Marion Bridge' maakte deel uit van de Tiger Award-competitie op het afgelopen Filmfestival Rotterdam en scoorde van de competitiefilms het hoogst bij het publiek: een tiende plaats in de publieksenquête. De Duitse regisseuse Wiebke von Carolsfeld (38) studeerde middeleeuwse literatuur en geschiedenis in Keulen, was als redacteur werkzaam bij een uitgeverij en emigreerde op haar 24ste naar Canada waar ze de ommezwaai maakte naar film. Ze werkte eerst als editor maar stapte over naar regie om zoals ze het zelf uitdrukt 'de waarheid in ieder moment te kunnen zoeken'. Haar regiedebuut 'Marion Bridge' handelt over drie zussen die zich aan hun moeders sterfbed geconfronteerd zien met hun niet zo blije verleden.
Von Carolsfeld was aanwezig op het filmfestival: paardenstaartje, brilletje, lichte verkoudheid en ietwat vermoeid van alle aandacht maar nog steeds enthousiast om over haar regiedebuut te vertellen.
U bent niet de eerste die een verhaal vertelt over drie zusters. Tsjechov. Shakespeare. Woody Allen. Om maar een paar voorgangers te noemen. Wat maakt drie zusters toch tot zulk interessant materiaal?
,,Het is boeiend om een bepaald probleem vanuit drie verschillende gezichtspunten te bezien. Hoewel in mijn film de jongste zus Agnes het belangrijkste personage is en je de andere twee vooral via haar ogen leert kennen, zie je toch ieders verschillende positie. Het zijn drie vrouwen die tot elkaar veroordeeld zijn. Dat is interessant. Ik moet zeggen dat we de standaard-relatie tussen drie zussen (de verstandige oudste, avontuurlijke middelste, en miskleunende jongste) daarbij trouwens niet in acht hebben genomen. De zussen-hiërarchie is aangepast aan de leeftijd van Molly Parker die als Agnes eigenlijk de middelste was, maar nu de jongste is.''
Het weidse, heldere landschap in Nova Scotia is zeer aanwezig in de film. Bewust gekozen?
,,Jazeker. Het gaat om Cape Bretton aan de oostkust. Een voormalige mijnstreek, nu verarmd. De grond is er sterk verontreinigd. Er is een groot contrast tussen dat open kustlandschap, de verspreide dorpsgemeenschappen en het gif in de grond. Het is de meest vervuilde streek in Canada maar mensen wonen en werken er en doen alsof er niets aan de hand is. Voor mijn gevoel is er een relatie tussen dat landschap en de manier waarop de mensen in mijn film vervreemd zijn van hun gevoelens. Het 'sssst' waar Agnes het over heeft. Het verborgen 'gif' in de familie waar niemand over praat. Toch zal het vanzelf wel boven komen drijven.''
Er is een traumatisch verleden, iedereen lijkt er alles van te weten, toch wordt het op geen enkel moment in de film direct uitgesproken. Waarom zwijgen ze tegenover elkaar?
,,Als er jarenlang gezwegen wordt over iets kan het niet ineens worden uitgedrukt. Ook al sterft de moeder, en kennen de zussen elkaars situatie. Toch verandert er iets. Met het sterven van de moeder en Agnes' verblijf thuis begraven ze het geheim opnieuw. Alleen deze keer bewust en vrijwillig. Ze accepteren de regels van de volwassenen.''
'Jane Eyre', de beroemde roman van Charlotte Brontë, keert een paar keer terug in de film. Agnes leest het boek voor aan haar zieke moeder, het meisje in de winkel leest het voor school. Iedereen moppert over het einde. Wat is er mis met het slot van 'Jane Eyre'?
,,Die ondernemende jonge vrouw die de zonsondergang tegemoet loopt en daarbij haar kreupele blinde Mr.Rochester ondersteunt. Ze wordt zijn verpleegster! Dat is haar rol in de toekomst! Wij denken aan 'Jane Eyre' als een romantische liefdesgeschiedenis, maar als je beter kijkt is het een triest einde.''
Het slot van 'Marion Bridge' is toch ook heel romantisch?
,,Ja, maar deze vrouwen gaan hun eigen weg. Ze zijn van de kreupele, zieke man weggelopen.''
