Het evangelie van Kanye

De sleutel tot de nieuwe Kanye West zit in de titel. Die titel veranderde tot vier keer toe, totdat de zevende studioplaat van de rapper afgelopen zondag dan eindelijk als 'The Life of Pablo' op streamingdienst Tidal verscheen. Het gespeculeer rond Pablo barstte los: Picasso? Escobar? Misschien zelfs wel Paulus de apostel, opperde muziekblog Pitchfork. Wie dan ook, het kan bijna niet anders dan dat Kanye met Pablo op zichzelf doelt. Want meer dan ooit schildert hij op dit overvloedige album zijn eigen leven.

Nu heeft één van de meest succesvolle rappers van de 21ste eeuw het wel vaker over zichzelf. Kanye-het-ego dreigt Kanye-de-muzikant te overschaduwen. Zonde, want Kanye West toonde zich op zijn afgelopen zes platen één van de meest inventieve en vooruitstrevende popsterren van zijn tijd. Eentje die op elke plaat een nieuwe weg inslaat. Dergelijke vernieuwing blijft op dit album achterwege, in plaats daarvan laat hij zich in ál zijn muzikale gedaantes horen.

En dat klinkt nogal rommelig en pompeus. Het album schiet alle kanten op, binnen de achttien tracks die erop staan. Het begint met een kindergebed, waarna 'Ultra Light Beam' het album met spirituele gloed opent, versterkt door de gastbijdrage van gospelzanger Kirk Franklin. Kanye West neemt aanvankelijk de tijd, om zich later weer door halve nummers heen te haasten. Ook staat het album vol intermezzo's als een minuutje a-capella-rap, talloze gastbijdragen, een stukje spoken word en een voicemailbericht. Er zijn korte nummers die soms twee, drie ideeën bevatten, zoals het sterke 'Famous' dat vanaf Rihanna overschakelt via een Nina Simone-sample naar 'Bam Bam' van Sister Nancy. En dat is nog één van de toegankelijker tracks. Het is allemaal nogal veel om te verhapstukken, wat niet echt zorgt voor liefde op het eerste gehoor.

Maar bij nader luisteren valt het album op zijn plaats. In de collage schuilen al zijn stijlen uit het verleden. Er komt euforische pop voorbij, waarbij hij weer slijmt met autotune zoals hij deed op '808s & Heartbreak', de hortende beats van 'Freestyle 4' en 'Feedback' refereren aan het experimentele 'Yeezus', de boze bravoure van 'Facts' doet terugdenken aan 'My Beautiful Dark Twisted Fantasy'.

undefined

De nieuwe Jacksons

Ook in tekst schetst West een dwarsdoorsnede van zichzelf. Hij refereert veelvuldig aan zijn eigen imago, en haalt herinneringen op aan hoe dat imago met de jaren veranderde. Van die eigenwijze nerd-rapper met die gekke roze polo tot de snoeverige blaaskaak aan wie iedereen een hekel heeft. Noem eens een genie dat niet gek is, vraagt hij bijtend op 'Freestyle 4'. Media krijgen geen genoeg van hem, van zijn huwelijk met Kim Kardashian, van zijn hele schoonfamilie - vandaar zijn claim 'we the new Jacksons'. Nu al berucht is de opening van 'Famous': "I feel like me and Taylor might still have sex / I made that b*tch famous", verwijzend naar dat onsterfelijke moment uit 2009 waarbij hij tijdens een prijsuitreiking aan Taylor Swift het podium opstormde.

Maar er is ook een nieuwe Kanye, een kwetsbare Kanye. Zie 'Real Friends', over de valkuilen van roem. Elders heeft hij het ergens over het antidepressivum Lexapro, of over hoe hij, Kim en dochter North zijn omsingeld door wolven. En we horen zélfs een Kanye met zelfspot, in de tekst 'I love you like Kanye loves Kanye' - geschreven om op T-shirts te worden afgedrukt.

undefined

Beste album?

Er valt veel te genieten, bijvoorbeeld in de ratelend agressieve rap op 'High Lights', waarbij hij zich nog altijd een begenadigd rapper toont. Het is geen schande dat West wat dat betreft in Kendrick Lamar zijn meerdere moet erkennen, op 'No More Parties in LA'. Het zijn deze rechtlijnige nummers, evenals het uitgesponnen, melancholische '30 Hours' die voor late hoogtepunten op dit album zorgen.

Is dit het allerbeste album ooit, zoals Kanye West had aangekondigd? Nee, natuurlijk niet, als het al mogelijk zou zijn om zoiets te zeggen. Het is ook net niet het beste album van Kanye West zelf, daarvoor is het te wisselvallig, daarvoor zijn er te veel momenten waarop West te veel kwijt wil, wat er alleen maar voor zorgt dat hij de aandacht verliest.

Maar een gospelplaat is het wel geworden, zoals hij had beloofd. En dan toch bovenal the gospel according to Kanye, óver Kanye.

Het is een spektakel over hemzelf, een ode aan het popcultureel icoon dat hij in de afgelopen tien jaar van zichzelf heeft gemaakt. Daarmee is het vermoedelijk wel het beste album dat Kanye West op dit moment had kunnen maken.

POP

Kanye West

The Life of Pablo

(Tidal)

****

undefined