Herrezen uit de as: Rivium verrassende finalist in play-off

Soms worden sprookjes waar. Hier volgt er een. Er was eens, nog niet zo lang geleden, een Rotterdamse volleybalploeg die tot grote hoogte steeg en landskampioen werd. Nog geen drie dagen later viel die ploeg dieper dan diep: failliet, leegloop, dreigende opheffing. Maar zie, een doorstart hield het team in leven, zij het aanvankelijk kwakkelend. Nu, twee jaar na het deficit van weleer, strijdt de ploeg weer om de hoogste prijs: de landstitel.

Of daarna een lang en gelukkig leven volgt, weet je bij volleybal maar nooit, maar de wederopstanding van het destijds opgegeven Nesselande is op zijn zachtst opmerkelijk.

De lezer zal die naam overigens niet meer op de ranglijsten terugvinden: het team heeft nu Rivium. Het eindigde als derde in de competitie, versloeg in de play-off verrassend favoriet Dynamo - in Apeldoorn suizebollen ze nog van die oorwassing - en gaat nu in een best of five met het Doetinchemse Orion uitmaken wie 's lands sterkste is.

Dat de in 2009 zieltogende ploeg zich reïncarneerde tot het topteam van nu, is te danken aan het te hulp schietende Roc Zadkine, het doorzettingsvermogen van betrokken aanhangers - personen én organisaties zoals Rotterdam Topsport - en de deskundigheid van Albert Cristina. Hij werd na de doorstart coach van een vreemdelingenlegioen zonder enige cohesie of binding met de club, de stad Rotterdam en het Topsportcentrum, Nesselandes speeldomein.

Cristina is een begenadigd oud-international, die zich niet gek laat maken, een levend rustpunt in de hectiek die zijn ambitie stelt en er dan doelbewust op afkoerst.

In het eerste hersteljaar hield het team zich met moeite overeind, historisch gezien op een onwaardige positie, maar naar de opbouw gemeten groeiende in potentie en prestatie. Na het overgangsjaar 2009-2010 vertrok de inderhaast geformeerde selectie grotendeels en kwamen spelers die onder Cristina's vaardig knedende hand steeds beter gingen spelen. Enkele oud-gedienden keerden terug (Roland Rademaker, Renzo Verschuren en als tweede coach Coen Duiverman). Van het na vorig seizoen opgeheven opleidingsteam HvA - dat zijn afscheid uit de A-league met een finaleplaats bekroonde - kwamen vier jonge talenten over. Verder heeft de bronclub ZVH, waar het allemaal begonnen is, in Zevenhuizen nog altijd een opleidingsteam en de binding met de club en Rotterdam is voor deze talenten groot genoeg om, soms na enig omzwerven, de stap naar Rivium te zetten.

De band met Roc Zadkine - de school diende vorig jaar als tijdelijk naamgever - is nog altijd sterk: als deel van hun schoolopleiding kunnen studenten praktijkervaring opdoen door voor de club zaken als beveiliging en communicatie te behartigen. Die band maakt dat ook op een dienstje als ballenjongen niet neergekeken wordt.

Aan het begin van het seizoen had Cristina al eens geantwoord op de vraag of Rivium titelkansen heeft: "Favoriet? Met de potentie die we hebben kunnen we kampioen worden. Of het gebeurt, is afhankelijk van groei, ontwikkeling en of we heel blijven."

Hij streeft ernaar dat zijn team een publiektrekkend collectief wordt met lol in de sport. Daar geniet hij zelf ook van. "Het is mooi om te zien dat eruit komt waar de jongens goed in zijn en het is genieten als je ziet dat je ploeg mooie punten maakt", zei hij na de winst op Dynamo voor TV Rijnmond.

Wordt het een echt sprookje met goede afloop? We zullen zien. Vandaag worden in Doetinchem de eerste woorden van de slotregel geschreven.

undefined