HERMANN MAIER skien

Intussen is die situatie ingrijpend veranderd. Binnen de kortst mogelijke tijd is Maier tot een dominerende persoonlijkheid binnen de wereld der alpineskiërs geworden. Van de eenentwintig wedstrijden, waaraan hij dit seizoen heeft deelgenomen, won hij er tien,in de regel met een enorme voorsprong. Bovendien is Maier een uitermate veelzijdig skiër. Hij wint afdalingen, super-G's, reuzenslaloms en combinaties. Met een totaal van 1.405 punten lijkt hij niet alleen op een triomf in de Wereldbeker af te stevenen, maar bovendien het record van Paul Accola te breken. In 1992 had de Zwitser in totaal 1.699 punten vergaard.

Het verbaast dus niet dat Maier in Nagano als de grote favoriet geldt. “Wanneer er geen wonder gebeurt, zal Maier ook bij de Olympische Spelen nauwelijks te verslaan zijn”, vindt niemand minder dan Alberto Tomba, de voormalig koning van de skiwereld, die door de opkomst van Maier pas goed is onttroond.

De levensgeschiedenis van Hermann Maier is bovendien een sportbiografie, zoals je het zo mooi niet kunt bedenken. Als hij vijftien jaar oud is, weegt Maier niet meer dan 45 kilo. Te licht vindt de Oostenrijkse skibond, die hem prompt uit het jeugdteam gooit. De jonge Maier zit echter niet bij de pakken neer. Terwijl hij 's winters een opleiding tot skileraar volgt, werkt hij 's zomers als bouwvakker. Het magere jongetje wordt natuurlijk een beer van een vent.

In 1996 - hij is dan al 23 - geeft Maier voor het eerst een staaltje van zijn kunnen als topsporter. In zijn woonplaats Flachau mag hij als proefskiër het parcours van een reuzenslalom voor de wereldcup 'opwarmen'. “Zij noteerden toen voor mij de twaalfde tijd, en ik viel de trainers voor het eerst op”, herinnert Maier zich. In hetzelfde seizoen wint hij de Europa Cup - de Formule I voor skiërs - en mag daardoor atuomatisch meedoen aan de Wereldbeker.

Het volgende seizoen wint Maier de afdaling in Garmisch-Partenkirchen, en eindigt hij in de Wereldbeker op de 21ste plaats. Met de reuzenslalom in Park City op 20 oktober van het vorig jaar begint ten slotte de indrukwekkende serie triomfen die hem tot de onomstreden nummer één in de skiwereld maakt.

Waaraan Maier nu precies zijn succes heeft te danken, is het thema van wilde speculaties. Terwijl hij in het begin nog kritiek te dulden had vanwege zijn krachtige, maar niet bijzonder estethische manier van skiën, wordt hij intussen vanwege diezelfde stijl alom geprezen. “Hij is een perfecte atleet die als geen ander in staat is om de moderne skitechniek in de praktijk om te zetten”, jubelt Werner Margreiter, de trainer van het Oostenrijkse skiteam. Toni Giger, Maiers persoonlijke coach, ziet het geheim vooral in zijn enorme zelfvertrouwen: “Hij heeft altijd geloofd dat hij de beste is, zelfs toen hij nog niet de snelste was.”

In elk geval lijkt Maier de ideale persoonlijkheid te bezitten voor een sportidool. “Op iemand als Hermann Maier hebben de Oostenrijkers en de hele skiwereld lange tijd zitten wachten. Hij is iemand met charisma. Die de mensen fascineert. Sinds Franz Klammer hebben wij zo iemand niet meer gehad”, vindt de voormalige wereldkampioen Harti Weirather.

De laatste tijd hadden de Oostenrijkers sowieso dringend behoefte aan een nationaal sportidool. Gerhard Berger is met de Formule I gestopt, Thomas Muster zakt langzaam maar zeker op de ATP-ranglijst en de skispringer Andi 'Goldi' Goldberger belandde in cocaïne-affaire, nam vervolgens de Joegoslavische nationaliteit aan en keerde ten slote met hangende pootjes terug naar Oostenrijk.

Hermann Maier lijkt wat dat betreft een stuk beter geschikt als 'voorbeeld voor de Oostenrijkse jeugd'. Hij is niet zo droog als Muster en niet zo dom als Goldi. In tegenstelling tot Muster en Berger is hij ook niet op de vlucht voor de belastingen. Hermann Maier is een gewone jongen met een gezond verstand en een gezond gevoel voor humor. Iemand die hard heeft moeten werken, en met beide benen op de grond is blijven staan. Geen drugs, geen drank en geen vrouwen. Sinds enkele jaren heeft hij een vaste vriendin, die - hoe kan het ook anders - als kleuterleidster werkt.

Eigenlijk is er maar één ding dat nog een schaduw kan werpen op de idylle rond Hermann Maier. Uitgerekend bij de beroemdste skiwedstrijd van de wereld, de Hahnenkammrennen in Kitzbühl, moest hij verstek laten gaan wegens een beenvliesontsteking. Rond de Streifpiste was het gelijk geen feestje meer. Veertigduizend Oostenrijkers zagen voor het eerst een Italiaan (Ghedina) het meest aansprekende skinummer in eigen land winnen.

In hoeverre de ontsteking Maier in Nagano parten zal spelen, moet nog afgewacht worden. Zelf maakt Maier zich trouwens weinig illusies over zijn rol als superster: “Voor een echte held heb ik nog helemaal niet zo veel gewonnen. Ik weet dat ik het momenteel goed doe, en daarmee ben ik tevreden.”