Heeft het zin de kinderen naar bed te brengen als ze totaal niet moe zijn?

Het gezelligste uurtje van de doordeweekse dag, zo vindt de moeder, is direct na de avondmaaltijd. Dan is het dagelijkse gekkenwerk, van op tijd naar school en werk, de race naar de naschoolse opvang om voor sluitingstijd aan te komen, met onderweg een noodstop bij de supermarkt, supersnel gekokkerel, en het eeuwige gezeur van 'dit lust ik niet' even vergeten en vergeven.

Voor het avondeten zijn haar zoon (7) en dochter (5) vaak uitgeput, hangen ze dreinerig op de bank en ruziën om welke tv-programma moet worden gekeken, of om de tablet. Om achter het behang te plakken dus. Maar na het eten is er nieuwe energie. Dan wordt er een spelletje uit de kast getrokken, met zijn viertjes het Jeugdjournaal gekeken, of nog even buiten geschommeld.

Maar ook het leukste uurtje duurt helaas niet langer dan zestig minuutjes. Die gezellige ontspanning, quality time in optima forma, eindigt rond half 8, met de mededeling dat het bedtijd is. Dat leidt tot nieuw gejengel en dagelijkse strijd met hun klaarwakkere kleuters. En dus vragen de ouders zich af: Heeft het zin kinderen naar bed te brengen als ze totaal niet moe zijn? Is regelmaat belangrijker dan kijken naar de slaapbehoefte van het kind?

Regelmatige bed- en opstatijden zijn inderdaad belangrijk voor het ontwikkelen van een gezond slaap-waakritme, zegt Annette van Maanen, orthopedagoge en onderzoekster naar slaapstoornissen bij kinderen (UvA). Bij een grote variatie in slaaptijden wordt het voor het lichaam moeilijk een vast ritme te ontwikkelen, waardoor slaapproblemen kunnen ontstaan. Dat kan zich bijvoorbeeld op zondagavond wreken, stelt Van Maanen, als het kind op de avonden ervoor laat naar bed is gegaan en 's ochtend lang heeft uitgeslapen. Haar advies: in het weekeinde de bedtijd maximaal een uur verschuiven.

Of het kind voldoende slaapt kunnen ouders volgens de slaapexpert afleiden uit het gedrag overdag: is een kind moe, slaperig en snel geïrriteerd dan zou er van slaaptekort sprake kunnen zijn. Maar te wakkere kinderen naar bed sturen is niet verstandig. Als ze te lang liggen te woelen, gaan ze hun bed daarmee associëren, waarschuwt Van Maanen. Terwijl dat bed een plek om te slapen is.

Tot slot, zegt Van Maanen, is het best logisch voor kinderen met een leeftijdsverschil van twee jaar verschillende bedtijden te hanteren: "Dit heeft ook als voordeel dat ieder kind op het moment van naar bed gaan kan genieten van de onbeperkte aandacht van de ouder. En dat ze elkaar niet aansteken in hun weigering naar bed te gaan."

Er zijn kinderen die iedere avond netjes aangeven dat ze naar bed willen en er zijn er die almaar drukker en enthousiaster worden naarmate de avond vordert. Maar kinderen die klaarwakker overkomen, kunnen wel degelijk moe zijn, zegt pedagoge Roos van Soomeren van de Opvoedpoli. "Hoe later het wordt, hoe groter het drama als de bedtijd wordt aangekondigd. Laat gedrag dus niet de leidraad zijn in het bepalen van de bedtijd."

Kondig tweemaal aan dat het spelen bijna afgelopen is, zo tipt Van Soomeren. Eén keer ruim van tevoren en nogmaals vlak voor het opruimen. Als ze nog snel iets kunnen afmaken, wees daar dan soepel in: vlak voor het einde een spel afbreken is niet leuk.

Van Soomeren pleit net als Van Maanen voor een 'vaste, rustige dagafsluiting' met het zingen van een liedje, een boekje lezen, of de dag doornemen. "Verwacht niet dat de strijd hierdoor verdwijnt; geniet van je quality uurtje als ouder en geniet vervolgens van het feit dat je je kinderen de duidelijke en consequente aanpak geeft, die ze ook hard nodig hebben."

Reageren? Zelf een vraag insturen? Mail naar opvoedvraag@trouw.nl

undefined