'Had ik geen mondkapje nodig?'

Hayer Salham (25) voelt zich niet goed. Alles wat ze eet, komt er na de maaltijd weer uit. "Ik maak me zorgen over mijn gezondheid", vertelt ze. Salham slaapt amper sinds ze haar huis uit moest. Gisteren kwam ze met zo'n twintig andere ongeruste bewoners naar de informatiebijeenkomst op het stadhuis om te horen wat er nou eigenlijk allemaal is gebeurd de afgelopen week.

Er werd asbest gevonden in de flat tegenover het huis waar ze met haar ouders en broertje woont. Tot zover is het duidelijk, maar daarna komen de vraagtekens. Zondagavond mocht ze wel in haar woning blijven, was er niets aan de hand. Maar toen haar broertje maandagochtend terugkwam van het ochtendgebed in de moskee, kon hij plotseling de wijk niet meer in. Hij moest meteen naar een hotel.

Even later kreeg Salham te horen dat ze ook weg moest. Wat er precies aan de hand was, bleef vaag. Nu zit ze al drie nachten in een hotel - zonder ouders, die zijn op vakantie - wachtend op duidelijkheid.

Maar die kan ook locoburgemeester Gilbert Isabella of de directeur van woningcorporatie Mitros, Rob Rötscheid, haar niet geven. De bijeenkomst gisteren ging vooral over maatregelen, protocollen, procedures. Haar vragen: Wanneer kan ik ons huis weer in? Heb ik ook asbestdeeltjes ingeademd? Word ik nu ziek? Ze bleven onbeantwoord.

"Ik voel me echt niet goed", vertelt Salham na afloop. "Op mijn werk kan ik me niet concentreren, ik heb geen schone kleding om aan te trekken. Ze hadden ons wel iets meer mogen vertellen. We willen weten waar we aan toe zijn."

Toen Salham hoorde van de asbestvondst zocht ze op internet informatie op. "Je kunt er kanker van krijgen, las ik. Maar je merkt het pas twintig of dertig jaar later. Hoe weet ik nu of ik nog gezond ben?"

Salham mocht haar woning in gewone kleding verlaten. Tussen de asbestbestrijders - mannen in witte pakken en met maskers - vertrok ze richting bus. "Waarom gaven ze me geen mondkapje als het zo gevaarlijk is? Of een pak? Ze zeggen dat we geen gevaar lopen omdat we het maar zo kort hebben ingeademd, maar het voelt toch niet goed."

Buurtgenoot Abdellah M'Hamdi (20) vraagt zich precies hetzelfde af. Toen hij in de bus stapte nadat hij zijn spullen had gepakt, moest hij in een soort spoelbak gaan staan. "Ze zeiden dat het was om asbest van mijn schoenen af te spoelen. Maar wat als het op mijn kleding zit? Moeten ze dat er dan niet af halen?"

M'Hamdi kwam gisteren ook naar het stadhuis om duidelijkheid te krijgen. "Ik wil weten hoe het met de gezondheid van mijn neefjes en nichtjes is. Die speelden nog op straat toen die mannen in witte pakken - ze zagen eruit alsof ze aliens gingen vangen - kwamen."

Ook M'Hamdi was niet tevreden met de geruststellende woorden van de GG&GD dat mensen van zo'n korte blootstelling aan asbest niet ziek kunnen worden. "Dat zou kunnen, maar waarom moesten we dan zo snel weg? Ik vertrouw het niet."

undefined