Gidsland verdwaalt in kakofonie hulpsceptici
De economische crisis die in Europa rondwaart, gaat ook Nederland niet voorbij. Het land zet zich schrap voor een tweede zware bezuinigingsoperatie die ongetwijfeld veel burgers persoonlijk zal gaan raken.
Maar naast sympathie wekt Nederland wereldwijd ook verwondering en zorg, door aanhoudende berichten dat het mogelijk nog dieper gaat snijden in haar internationale verplichtingen. Het lijkt alsof Nederland op een keerpunt staat in haar benadering van de internationale uitdagingen van armoede en ongelijkheid. Indien waar, dan is dat slecht nieuws voor de ruim 1 miljard mensen die in grote armoede leven.
Niet alleen door de afname in de investeringen van Nederland, maar vooral omdat Nederland daarmee haar rol als inspirerend gidsland van zich afschudt. Het lijkt een signaal aan de wereld, dat internationale verantwoordelijkheid minder zwaar weegt, en dat mensen elders in de wereld het moeten doen met de kruimels die overblijven van de begroting van een rijk land.
Nederland heeft decennialang een benijdenswaardige reputatie gehad als voortrekker in ontwikkelingssamenwerking. Hoewel Nederland haar budget voor ontwikkelingssamenwerking vorig jaar al met ruim een miljard heeft verlaagd, levert het nog altijd een respectabele bijdrage aan ontwikkeling met een budget van 0,7 procent van het nationaal inkomen - de minimumnorm die internationaal is afgesproken.
Nederland heeft door de jaren heen veel aanzien verworven als gulle en betrouwbare donor en partner van ontwikkelingslanden. Nederlands beleid heeft bijgedragen aan de verbetering van eerlijke handel en de aanpak van de klimaatverandering. En Den Haag is met het Internationaal Strafhof een symbool geworden van internationaal recht. Duurzame economische ontwikkeling kreeg zowel vanuit de Nederlandse overheid als het bedrijfsleven veel aandacht.
Nu lijkt Nederland als gidsland te verdwalen in de kakofonie van hulpsceptici, die de laatste jaren in veel landen steeds luider zijn geworden. Een kritisch debat over internationale samenwerking is zeker nodig om tot het beste resultaat te komen met onze wereldwijde inspanningen. Maar het wegschuiven van internationale verplichtingen kan geen antwoord zijn.
De wereld heeft nog altijd een belofte staan om in 2015 de armoede te halveren, om schooldeelname te verhogen en kindersterfte terug te dringen. Bovendien zijn investeringen in de mondiale duurzame ontwikkeling een gezamenlijke en collectieve verantwoordelijkheid.
Je oogst wat je zaait. Onze gezamenlijke inspanningen moeten omhoog om aan de onmenselijke armoede en ongelijkheid een eind te maken. Het zou een harde slag zijn, als de wereld een gerespecteerde gids kwijt zou raken.
God zij met U.
