Gebruik van 'wit' in plaats van blank is al eeuwen oud

Taalvragen van lezers:

587 Ook in Trouw tref ik soms 'witte mensen' aan. Is dat geen anglicisme ('white people') voor 'blanken'?

Wit in deze zin is niet van vandaag of gisteren. De redactie van het 'Woordenboek der Nederlandsche Taal', dat deze betekenis omschrijft als 'van het Kaukasische menschenras, van nature een blanke huid hebbend', trof het al in een tekst uit 1598 aan: wit ende ghebaert volck ('blanken met een baard'). Niet veel later schreef Bredero over een gelt-gierigen slocker die dit witte Meysjen an eenighe Moorschen Vorst of Koning [wilde] verkoopen.

Sindsdien is wit wel vaker als synoniem van blank gebruikt. De groep die er de voorkeur aan geeft, lijkt de laatste decennia gegroeid te zijn. Kennelijk vindt ze de associaties die blank oproept te gunstig en ervaart ze wit als een neutraler antoniem van zwart. Hier valt, gezien allerlei loffelijk bedoeld gebruik van wit, wel iets op af te dingen, maar dat lijkt me nog geen reden om, zoals het 'NRC Stijlboek' op internet doet, witten en witte mensen als synoniem van blanken te verbieden.

588 Laatst werd me gezegd dat het Duits de moeder van het Nederlands is. Ik twijfel.

En terecht. Taalhistorici hebben vastgesteld dat de twee afzonderlijk voortgekomen moeten zijn uit een (gereconstrueerde) vroegere taal, die West-Germaans heet en zich zo'n vijftien eeuwen geleden gesplitst zou hebben. Telgen daarvan zijn ook het Fries en het Engels. Elders in Europa bestonden het Noord-Germaans (bron van de Scandinavische talen) en het Oost-Germaans (waaruit het Gotisch is ontstaan).

undefined