Froome blijft geloven in de dubbel
ronde van Spanje | In één jaar de Tour en de Vuelta winnen. Het blijft mogelijk voor Chris Froome na zijn etappewinst van gisteren.
De Engelse historiograaf John Tosh schreef ooit dat de geschiedenis zich nimmer herhaalt. Dat Tosh bij zijn stelling meteen de wielersport in gedachte had, lijkt stug. Toch had Tosh naar alle waarschijnlijkheid de ritzege van zijn landgenoot Chris Froome op de Peña Cabarga gisteren in de Vuelta niet naast die van 2011 durven leggen. Daarvoor zijn de verschillen velen malen groter dan de overeenkomsten.
De flinterdunne Engelsman wilde op de loodzware klim naar Peña Cabarga ongetwijfeld de herinnering aan 2011 levend houden. De kopman van Sky pakte op die bewuste 7 september van dat jaar de zege met een alles verschroeiende demarrage op diezelfde col. Negentien procent omhoog wees de meter uit. De inmiddels van zijn pensioen genietende Spanjaard Juan José Cobo zag die dag het asfalt voor zijn ogen zwart kleuren. Cobo behield weliswaar zijn rode leiderstrui in de Ronde van Spanje, maar dan ook maar nipt. Froome stak beide handen de lucht in na zijn zwaarbevochten zege van toen.
Terug naar de etappe van gisteren, de elfde inmiddels in deze Vuelta. Froome balde ditmaal slechts een vuist, zijn andere hand omklemde veiligheidshalve zijn stuur. De drievoudig Tourwinnaar snoepte drie seconden af van zijn achterstand op de Columbiaan Nairo Quintana. Dat deed niets af aan Froomes blijdschap. De Engelsman had twee dagen eerder een draai om zijn oren gehad van de kleine Columbiaan. Dit was zijn zoete wraak. Het gat tussen de nummer een en twee is nog altijd klein genoeg (54 seconden) voor een ommezwaai. Froome geloofde in 2011 in het restant van de Vuelta niet meer in zijn kansen op de eindoverwinning. De koers had op het einde alle energie uit het lijf van de toen 25-jarige Brit geslurpt. Het was zijn eerste kennismaking met het grote rondewerk en die van de wielerwereld met het grote talent van Froome. Het zou voor Cobo overigens zijn enige aansprekende uitslag betekenen voordat de Spanjaard weer afdaalde in de anonimiteit.
undefined
Pyreneeën
Gisteren resteerde er genoeg verbale strijdlust bij Froome om het de leider in het algemeen klassement Quintana straks nog lastig te maken. Komend weekeinde wacht de renners twee loodzware Pyreneeënritten waarbij alle aandacht zal uitgaan naar het duel tussen de twee sterkste renners van de afgelopen vier jaren. De etappe naar Peña Cabarga was in dat licht niet meer dan een opwarmertje.
Froome is vijf jaar ouder en vooral wijzer dan toen hij in 2011 zijn internationale doorbraak beleefde. Hij weet nu hoe snel een wedstrijd kan kantelen. Een aanval volstaat om het rood over te nemen. Daarmee zou de Engelsman met een lang gewaande onmogelijkheid breken, namelijk twee grote rondes vlak na elkaar winnen. Negen renners deden het hem ooit voor, Alberto Contador was de laatste in 2008 toen hij zowel de Tour als de Giro won. De combinatie Tour-Vuelta is zeldzamer. Bernard Hinault (1978) en Jacques Anquetil (1963) flikten als enigen dat kunststukje. L'histoire se répète? Misschien, maar dat waren toch andere tijden en omstandigheden, zou Tosh betogen.
undefined
de vuelta mist een berg met geschiedenis
Wie aan de Tour de France denkt, denkt aan de Mont Ventoux of Alpe d'Huez. De Giro d'Italia heeft de Stelvio en Gavia om mee te pronken. De Vuelta steekt daar schril bij af. De Ronde van Spanje is de jongste van de drie grote ronden, voor het eerst verreden in 1935. Misschien dat daarom de Vuelta een toonaangevende, traditionele klim mist. De meest aansprekende is misschien nog wel de Angliru in Asturië. Het bergpad is het Spaanse antwoord op loodzware beklimmingen als de Mortirolo (Italië). De klim werd echter pas in 1999 voor het eerst opgenomen in de Vuelta, vandaar de relatieve onbekendheid bij het grote publiek. Dat verklaart misschien waarom de Spaanse directie zaterdag uitwijkt naar een finale bovenop de Col d'Aubisque, de legendarische Tourpuist in het Franse deel van de Pyreneeën. Je kunt je afvragen of de Vuelta zich daarmee een dienst bewijst. De col die 72 maal werd beklommen in de Tour is een onlosmakelijk decor in de grootste ronde. Alle aandacht zal zaterdag dan ook uitgaan naar die geschiedenis en niet die van de Vuelta.
undefined
