’Franse film is meer dan art house circuit’
Het gaat beter dan ooit met de Franse cinema, meent Guus Buter, organisator van het Frans Filmfestival. En artistiekerig zijn die Frans films echt niet allemaal. Wat Hollywood kan, kan Frankrijk ook.
Hoe staat het met de Franse film?
„Uitstekend, de Franse cinema bloeit als nooit tevoren. Er is een toptijd geweest in de jaren zestig met François Truffaut, Alain Resnais, Louis Malle, etc. Begin jaren tachtig kwam de klad erin, in de jaren negentig trok het weer aan en nu wordt er echt heel veel uitgebracht. Dit jaar zijn er dertig Franse films in Nederland te zien. ”
Franse films bestaan vaak uit oeverloos gepraat en veel introspectie, maar dat is een vooroordeel zeker?
„Haha, ja. Kijk maar naar het brede spectrum dat ons programma beslaat. Dat gaat van art house tot Hollywood-achtige producties als ’Les femmes de l’ombre’. Dat is een groots opgezette film over vrouwen in het verzet met veel special effects en een cast – Sophie Marceau, Julie Depardieu en Moritz Bleibtreu – waar je u tegen zegt.”
Het Amerikaanse blad Time verklaarde in 2007 de Franse cultuur dood. Frankrijk produceert elk jaar zo’n 700 romans en een paar honderd gesubsidieerde ’low budget niemendalletjes’ die nooit de grens overkomen, schreef Time.
„Dat de Franse staat flink subsidieert, is waar. En van elk bioscoopkaartje gaat een percentage naar productiefondsen. Veel komt terecht bij beginnende regisseurs, om die een kans te geven. Dat kan relatief veel kleine en artistiekerige films opleveren, maar als debutanten later meer armslag hebben, kunnen ze zich aan ambitieuzere films wagen.”
Zelfs een enorm succes als ’Bienvenue chez les Chi’tis’, een komedie die vorig jaar met rond de 20 miljoen bezoekers alle records brak in Frankrijk, maakt hier weinig klaar.
„Dat komt denk ik door het taalprobleem. Deze film zit vol met lastig te vertalen taalgrappen die ontstaan uit de botsing tussen gewoon Frans en het zogeheten Ch’ti dat ze in het noorden spreken. De humor is ook erg Frans. Als de postbeambte, die wordt ’verbannen’ naar het noorden, op de snelweg het bordje welkom in het noorden passeert, gaat het opeens keihard regenen. Dan moet je weten hoe de rest van het land over het noorden denkt.”
Hoe doet de Franse film het in het algemeen in Nederland?
„Franse films dringen geregeld door tot een groot publiek. Amélie Poulain natuurlijk, trok zo’n 340.000 bezoekers in 2001-2002. Maar ook ’Être et avoir’ in 2003, 160.000 bezoekers, ’Un long dimanche de fiançailles’ (2005), 100.000 bezoekers deden het goed. En nu is ’Il y a longtemps que je t’aime’, een film naar het boek van Philippe Claudel, al door meer dan 100.000 mensen gezien.”
www.cinepremieres.nl
