Foodini: eten uit de printer
De 3D printer is de nieuwe magnetron. Thuiskokers die zich wel graag uitsloven maar daar geen uren mee te willen verliezen en patissiers die nooit meer mislukte gebakjes en bonbons willen: volgens de Spaanse maker van een voedsel 3D printer is hun 'foodini' voor beiden een uitkomst, zo zegt zij in het Amerikaanse zakenblad Forbes.
Het artikel is gesponsord, waarschijnlijk door de foodini zelf, maar toch zijn we nieuwsgierig. Zo'n 3D printer schotelt ons namelijk niet met één druk op een knop een complete maaltijd voor zoals de magnetron, het apparaat maakt van echte ingrediënten capsules en print het vervolgens in de vorm die door de kok wordt bepaald, uit. Om het apparaat te verkopen gooit de maker het vooral op tijdsbesparing, dezelfde belofte waarmee fastfood groot werd. In dezelfde tijd dat we een kant-en-klaar maaltijd in de magnetron of een diepvriespizza in de oven stoppen, maakt de 3D printer echt eten van, echt eten.
Voedsel en techniek gingen al hand in hand, alles wat we eten is door mensen gemaakt, maar sinds de digitale revolutie worden we werkelijk overspoeld met vernuftige uitvindingen en apps. Om een goed idee snel groot te maken hoef je geen gevestigd designer meer te zijn, als je met een leuk filmpje en wat social media actie genoeg backers vindt op een crowdfundingsplatform als Kickstarter, kun je beginnen. In de VS zijn er al talloze apps die eters waarschuwen als een product genetisch gemodificeerde ingrediënten bevat.
Ook in Nederland zijn er apps die bewust eten makkelijker moeten maken. Deze week voegde de app en website Questionmark 680 soorten ijs, frisdrank en bier aan een database van in totaal 26.504 producten toe. De onafhankelijke organisatie onderzoekt van al deze producten de impact op de volksgezondheid, het milieu, mensenrechten en dierenwelzijn. Zo komen lightproducten beter uit de test als het gaat om milieu-impact: rietsuiker scoort namelijk nogal slecht op de mensenrechten- en milieuladder vanwege slechte arbeidsvoorwaarden en boskap voor plantages. Questionmark ontleedt een product en zoekt vervolgens naar de herkomst van elk ingrediënt. Cola is dus niet zomaar cola, maar water met suiker, verschillende toevoegingen en een plastic fles, die verscheept wordt van a naar b.
Onderzoekers van de Britse krant The Guardian namen ook een voedingsproduct onder de loep, namelijk garnalen uit Azië. Zij ontdekten dat er op grote schaal gebruik wordt gemaakt van slaven in de Thaise visserijsector. In een reportage laten ze zien hoe immigranten uit Birma en Cambodja onvrijwillig werken op vissersboten om bijvangst te verwerken tot vismeel. Dit vismeel wordt door CP Foods, een grote Aziatische garnalenkweker, opgekocht. Deze garnalen worden vervolgens lekker goedkoop verkocht in supermarktketens als Carrefour, Walmart, Tesco en ook Aldi. De slavengarnalen staan, net als andere supermarktgarnalen trouwens, nog niet in de app van Questionmark. Dat duurt vast niet lang meer.
Zo'n schandaal bevestigt maar weer eens hoe belangrijk transparantie is in de keten. Heinz pakt het daarom anders aan. De ketchupmaker gooide onlangs een balletje op: wat zouden ze met het bijproduct van twee miljoen ton tomaten moeten doen? Autofabrikant Ford zag wel wat in de tomatenschillen, het bedrijf kijkt nu naar de mogelijkheden om hiervan plastic te maken voor de binnenkant van auto's. Wij hebben wel zin in al die knappe voedseluitvindingen die we de komende tijd gaan zien.
De Youth Food Movement geeft wekelijks een overzicht van wat er speelt in de wereld van voedsel en landbouw. Deze week Felicia Alberding (@alberding) en Joris Lohman (@jorislohman). De Youth Food Movement is een jongerenbeweging die zich inzet voor een eerlijker en gezonder voedselsysteem.
