Floor de Goede uit zich het liefst in een dagelijkse tekening.

Striptekenaar Floor de Goede (26) waarschuwt voor aanvang van dit interview in zijn Amsterdamse bovenwoning dat hij geen prater is. „Er kunnen wel eens ongemakkelijke stiltes vallen”, zegt hij. „Tekenen is voor mij nog steeds de enige manier waarop ik echt goed kan communiceren. Dat is altijd zo geweest: mijn ouders konden vroeger aan mijn tekeningen zien hoe ik me voelde en wat ik wilde zeggen. Als ik boos was, tekende ik bijvoorbeeld een papier vol woeste monstertjes.”

Het is dus niet voor niets dat de stripjes die De Goede dagelijks op zijn populaire website doyouknowflo.nl publiceert semi-autobiografisch zijn. Elke dag lezen enkele duizenden mensen via de lotgevallen van zijn openhartige alter ego Flo wat De Goede bezighoudt en meemaakt. Maar hoewel hij veel gedachten het liefst via Flo naar buiten brengt, was dat niet de voornaamste reden om een website te beginnen.

Floor de Goede wilde tweeënhalf jaar geleden vooral afrekenen met zijn eigen luiheid en zichzelf dwingen dagelijks te tekenen. De website was de perfecte stok achter de deur, vooral naarmate de groep vaste bezoekers steeds groter werd. Want als er géén nieuw stripje verscheen, stelde hij niet alleen zichzelf maar ook hen teleur.

In korte tijd groeide Flo uit tot één van de populairste nieuwe Nederlandse stripfiguren. Een greep uit het succes: onlangs verscheen het vierde verzamelalbum met de beste strips van de website: ’Flo - de dagelijkse dosis’. Voor het eerste boekje in die reeks, ’Flo - de dagelijkse beslommeringen’, kreeg Floor de Goede begin dit jaar de VPRO debuutprijs. Ook zijn Flo’s avonturen inmiddels wekelijks te volgen in NRC-next en tweemaandelijks in het homojongerentijdschrift Expreszo. Inwoners of bezoekers van Arnhem kunnen hem bovendien bewonderen op vijf levensgrote doeken, die als hommage aan de bekende stripfiguur Eric de Noorman aan de gevel van warenhuis de Bijenkorf hangen.

Leuk al dat succes, vindt De Goede, maar het gevolg is wel dat journalisten plotseling bij hem aankloppen met vragen over ’het geheim van Flo’. Moeilijk, voor een niet-prater, maar vooral ook ingewikkeld omdat hij nu allerlei onbewuste processen moet uitleggen. „Mijn stijl zit zó in mijn handen, dat ik het lastig vindt om te analyseren hoe ik het precies doe”, zegt hij. „Ik heb Flo niet bedacht, hij is echt ontstaan. Op de middelbare school leende ik stijlen van andere tekenaars om mijn eigen verhaal mee te vertellen. Vooral Disney-films inspireerden me, want daar was ik een grote fan van. Van afkijken leer je veel, maar op een gegeven moment moet je zelf aan de slag. Tijdens mijn studie aan het Grafisch Lyceum begon ik een heldere, snelle eigen tekenstijl te ontwikkelen. Dat was gewoon een kwestie van heel veel experimenteren en op een gegeven moment voelen: dit is het.”

Het resultaat was een klein, schattig ventje met een borstelige kuif, lange bakkebaarden en kraaloogjes, die babyachtig laag in het grote hoofd staan. „Ik denk dat veel mensen Flo leuk vinden door die schattige uitstraling”, zegt De Goede. „Vanbinnen is hij namelijk helemaal niet zo’n sympathiek kereltje. Flo is een zeikerd en een egoïst, die graag harde grappen maakt. Nee, ik laat niet mijn leukste kanten zien in de strips. Maar ik denk ook wel eens dat het succes juist zit in de combinatie tussen Flo’s vervelende eigenschappen en zijn schattige uiterlijk. Je kunt veel van hem hebben, hij is wel aandoenlijk.”

De kleine verhaaltjes over Flo bestaan altijd uit één pakkende scène, opgedeeld in maximaal zes plaatjes. Ze gaan over alledaagse, soms actuele overdenkingen en voorvallen, die bijna iedereen herkent. Floor de Goede legt ze met zijn stripje onder een vergrootglas en voegt een behoorlijke dosis zelfspot toe. „Die herkenbaarheid vinden veel mensen grappig, vooral als ik mezelf tegelijkertijd een beetje belachelijk maak. Mijn stripjes zijn een soort spiegeltjes waarin mensen veel gênante en stomme dingen van mij en dus van zichzelf terugzien.”

Maar hoe herkenbaar de thematiek ook, de strips blijven stuk voor stuk inkijkjes in het privé-leven van Floor de Goede. Hij vertelt open over de relatie met zijn partner Bas (die hij liefkozend ’poep’ noemt), zijn luiheid, zijn angsten en frustraties. „Het is een persoonlijke strip, maar niet alles is honderd procent waarheidsgetrouw. Er zijn grenzen: mijn seksleven gaat bijvoorbeeld niemand wat aan. De laatste tijd probeer ik nog wat meer afstand te creëren tussen Flo en mijzelf, want ik merkte dat mensen mij echt zien als het stripfiguur. Lezers die ik tijdens signeersessies tegenkom, doen soms alsof ze me kennen en spreken me aan op dingen die Flo in een strip heeft gezegd. Dat is af en toe vervelend.”

Toch zullen de strips van Floor de Goede altijd autobiografisch getint blijven. „Soms maak ik in opdracht wel eens strips die niet over mezelf gaan, maar dat voelt altijd geforceerd. Ik heb me vanaf het moment dat ik kon tekenen in beeldverhalen geuit, dat verander je niet zomaar. Dus ook in de langere verhalen die ik van plan ben te gaan maken, kan ik niet anders dan dichtbij mezelf blijven.”