filmrecensies
Brave biopic vol hoogtepunten is niet in de briljante geest van Steve
jOBS
Regie: Joshua Michael Stern.
Met Ashton Kutcher en Dylan McDermott
**
Eerste vraag bij 'jOBS': welke creatieveling bedacht dat Ashton Kutcher de juiste man was voor de rol? De film handelt over de vroege jaren van Apple-oprichter Steve Jobs, de jaren van het geknutsel in de garage en de eerste gewaagde deals, ver voor de zwarte coltrui.
Een baard doet veel, en Kutcher doet zijn best op het karakteristieke loopje, maar de vlakke acteur die beroemd werd als de knappe sufferd in de televisieserie 'That '70s show' (én als de nu ex-man van Demi Moore) is altijd meer lichaam dan brein geweest. Misschien dat het script daarom ook zoveel nadruk legt op Jobs oneliners en peptalk, als om Kutchers natuurlijke vaagheid te overschreeuwen.
Vermoedelijk hadden de makers van 'jOBS' een film als 'The social network' in gedachten, over Facebook-oprichter Mark Zuckerberg. Die film slaagde er dankzij snelle dialogen en overtuigend acteerspel nog wel in om weg te komen met veel beelden van tikkende mensen in saaie kamers.
'jOBS' zoekt het nu niet in het slimme, in het 'think different', maar juist in Hollywood-sentiment. Juichend neemt de jonge Jobs trippend op LSD in de bladeren van de bomen zijn utopische wereld waar. Ontroerd aanvaardt hij het advies van de Indiase goeroe die hem aanraadt 'zo eenvoudig te zijn als kan'.
Woedend wordt hij als zijn vriendin meldt dat ze zwanger is op een moment dat hij echt geen baby kan gebruiken. Witheet als zijn kameraden liever lanterfanten dan met draadjes prutsen.
'jOBS' is zo'n biopic die de hoogtepunten uit het leven van de beroemdheid braaf illustreert, van Macintosh tot iPod, maar niet echt iets nieuws toevoegt. Steve Jobs was een nare, onverdraagzame, obsessieve man met briljante ideeën. Maar dat wisten we eigenlijk al. Me dunkt dat over het leven van de oprichter van Apple nog wel een originelere biopic te maken valt; meer buiten de lijntjes, in de geest van Steve.
Jann Ruyters
undefined
