Excuse me, wonen hier eigenlijk nog Britten?

"Frans, Italiaans, Duits, Russisch; als ik met mooi weer in mijn tuintje zit, hoor ik allesbehalve Engels om mij heen." De Nederlandse inwoner van Earl's Court, een Londense wijk ingeklemd tussen Chelsea en Kensington, merkt dat de huizen in de Britse hoofdstad populairder worden bij buitenlanders. En terwijl overal in het land en in minder populaire buitenwijken van Londen de huizenprijzen dalen danwel stagneren, stijgen de prijzen in zijn buurt gewoon door.

Zelfs nu de crises in de eurozone elkaar in steeds hoger tempo opvolgen. Of juist daardoor. Na de Grieken zoeken nu ook steeds meer vermogende Italianen en Fransen een onderkomen in centraal Londen om hun euro's veilig te stellen. Sommige makelaars signaleren ook een toegenomen belangstelling van Spanjaarden. Zelfs een zwakkere euro ten opzichte van het pond en een verhoging van de overdrachtsbelasting schrikt hen niet af.

In januari en februari van dit jaar waren Italianen met 7,3 procent de grootste groep buitenlandse kopers, gevolgd door Russen (7,2 procent), Fransen (5,2 procent), Indiërs (4,4 procent) en Grieken (3 procent).

"Londen is een bank. Buitenlandse kopers willen hun geld parkeren en Londen is dé plek om dat te doen", zegt Gary Hersham, directeur van Beauchamp Estates, een makelaar in luxe huizen. Die worden gezien als een veilige, waardevaste belegging. De prijzen zijn sinds maart 2009, het dieptepunt van de kredietcrisis, bijna verdubbeld. Het pond biedt bovendien een bescherming tegen een verdere waardedaling van de euro. Vrees voor hogere belastingen is een steeds belangrijkere drijfveer, zeggen makelaars. Monaco en de Zwitserse frank zijn niet voor niets de andere populaire vluchthavens.

"Toen François Hollande tijdens zijn verkiezingscampagne hoge belastingtarieven voor de grootste verdieners aankondigde, gingen bij ons de informatieverzoeken van Fransen door het dak", zegt Grainne Gilmore, analist voor Knight Frank, een internationale makelaar voor de duurdere huizen.

Angst rond de introductie van de euro zorgde al eerder voor een golf van kopers die zich tegen de euro wilden indekken, en nu is het uit nood, zegt Alex Koch de Gooreynd van het Zwitserse kantoor van Knight Frank.

Nieuw is die buitenlandse belangstelling voor Londen niet. De traditioneel rijke enclaves in centraal Londen - Kensington en Chelsea, Knightsbridge, Notting Hill, Mayfair, en Westminster - waren altijd al populair onder rijken die hun politiek instabiele land wilden ontvluchten, zoals de Grieken en Iraniërs in de jaren zeventig. In de jaren tachtig kwamen de rijke Amerikaanse bankiers. Een Londens onderkomen is nu ook zeer gewild onder gefortuneerde Russen, Chinezen, Indiërs en Arabieren.

Het kosmopolitische karakter van Londen, de politieke stabiliteit, gunstige tijdszone, goede scholen, gunstig fiscaal regime en vestigingsklimaat en de relatieve anonimiteit waarin rijke bekendheden zich kunnen voortbewegen, hebben altijd aantrekkingskracht gehad op de wereldelite.

Zestig procent van de kopers van dure huizen (een koopprijs van 12,4 miljoen euro of meer) is buitenlands, aldus makelaarskantoor Knight Frank. Maar ook de iets minder dure huizen, het segment tussen twee en vijf miljoen pond, is populair. Meer dan de helft van de inwoners in Chelsea en Kensington komt uit het buitenland.

Voor veel vermogende Britten zijn de stijgingen ook niet meer bij te houden. Zij wijken uit verder naar het westen of steken de rivier over naar Nappy Valley, dat zich uitstrekt van Battersea tot Balham.

"Je ziet nog steeds douairières (adellijke weduwes, red) en baronessen in Peter Jones (warenhuis in Chelsea, red)", zegt de eigenaresse van een schoenenwinkel op King's Road. "Maar het traditionele Chelsea-meisje, van wie de ouders misschien een flat op King's Road zouden hebben gekocht, woont nu in Fulham of Battersea."

undefined