Evenementen organiseren in Calgary
Dromen en grootse toekomstplannen heeft elk mens. Soms worden ze werkelijkheid, soms blijven ze fantasie. Een serie over mensen die op weg zijn hun droom te verwezenlijken. Vandaag: Josita Loijenga.
Josita Loijenga (22) uit Hoogeveen studeert al vier jaar facilitair management in Deventer. Haar plan: eind augustus voor vijf maanden stage lopen in een groot evenementencomplex in het Canadese Calgary. Het complex werd onder meer bekend door de Olympische ijspiste. Haar hoop: er zoveel mogelijk van opsteken en veel verantwoordelijkheid krijgen.
Waarom ga je helemaal in Canada stage lopen?
,,Ik wilde altijd al naar het buitenland. Toen ik op de havo zat, was een klasgenoot van mij een jaar naar de Verenigde Staten geweest. Hij had op een highschool gezeten. Toen had ik al zoiets van: dat wil ik ook. Niet op een highschool, maar wel een tijdje werken in Amerika. Ik nam me voor om elke mogelijkheid om naar het buitenland te gaan aan te grijpen.
Bovendien is het zo dat ik na mijn studie misschien wel geen kansen meer krijg om naar het buitenland te gaan.
Zeker niet vijf maanden, zoals nu.''
Er worden in Calgary veel schaatswedstrijden gehouden. Wat heb jij daarmee?
,,Voordat ik op zoek ging naar een stageplaats in het buitenland, wist ik al dat er in Calgary een ijsbaan zat. Ik ben gek op schaatsen en volg dan ook alle wedstrijden op televisie. Daar zag ik een wedstrijd in Calgary. Samen met een klasgenootje heb ik een e-mailtje gestuurd. Twee weken later bleek dat ze interesse hadden. Het lijkt me geweldig om grote schaatsevenementen te organiseren. Ik ga zeker een groot ijshockeytoernooi organiseren en ik hoop dat ik er bij de wereldbeker schaatsen ook nog ben.''
Kostte het veel moeite dit te regelen?
,,We zijn er een jaar druk mee geweest. Op de woonruimte na is nu alles rond, maar het ging niet makkelijk. In Calgary waren ze enthousiast, dat was het probleem niet, maar een visum regelen was ingewikkeld. Er zijn namelijk maar dertig visa beschikbaar voor studenten die naar Canada gaan. Belachelijk weinig natuurlijk. Het ergste was dat we pas in april hoorden dat we zo'n visum nodig hadden, terwijl alle dertig al in januari waren vergeven.
Na veel telefoontjes met de Canadese ambassade bleek dat we óf als toerist óf als werknemer naar Calgary konden reizen. Als toerist heb je meer eigen risico. En dat hadden we liever niet.
Vorige week woensdag viel er eindelijk een brief op de deurmat met de mededeling dat we een werkvergunning kregen. Daarnaast moet ik geld lenen om alles te bekostigen, omdat we niets krijgen betaald. We moeten het doen met de studiefinanciering en wat geld van een fonds van onze school. Ik wil het niet missen, hoor. Dan maar een schuld.''
Wat verwacht je van je verblijf daar?
,,Ik hoop dat ik veel verantwoordelijkheid krijg en grote evenementen mag organiseren. Daarnaast wil ik ook nog wat van het land zien. We zitten vlakbij de Rocky Mountains, dus daar ga ik zeker van genieten. Verder zie ik wel hoe het loopt.''
Wil je uiteindelijk ook in het buitenland bij een evenementenbureau werken?
,,Nee, ik ben erg gehecht aan Nederland. Ik laat nu een heleboel achter en vind het best eng om vijf maanden in Canada te zitten. Ik ben nog nooit zo lang van huis geweest. Als mijn klasgenootje niet mee zou gaan, was ik waarschijnlijk in Nederland gebleven. We hebben vast veel steun aan elkaar. In de toekomst zou ik dolgraag voor een groot, Nederlands evenementenbureau werken. Festivals als Pepsi Pop of evenementen met een hoog sterrengehalte organiseren. Maar ach, de reis is nu nog onwerkelijk. Ik heb net de tickets opgehaald, maar ik heb nog niet het idee dat ik ga.''