Euthanasie
Het stukje van collega A. Dees, internist in het Ikazia Ziekenhuis te Rotterdam, op de Podiumpagina van 30 december sprak mij zeer aan.
Het stipt, aan de hand van twee praktijkvoorbeelden, haarscherp de kloof aan die er ligt tussen de theorie en de praktijk van het euthanasiebeleid. Dees laat dit in zijn stukje zo scherp zien: niet de betrokkene zelf, maar de nabestaanden bepalen wat 'goed' is voor hun verwant die bezig is het pad af te leggen tussen het aardse leven en het mystieke zijn, nu en daarna. Ik ben het er overigens mee eens dat de theorie geregeld wordt door wetgeving: de euthanasiewet. Deze regelgeving is de steun in de rug van euthanasie in de praktijk. Het mag echter ook niet meer zijn dan dat, de wet dient de praktijk te volgen en zeker niet andersom. Mijn -en niet alleen mijn- gevolgtrekking is dat angst voor lijden en ontluistering gedurende de laatste periode van het leven op aarde een belangrijke reden kan zijn voor de vraag naar euthanasie.
