Erna, dus erdoor
Op het sportveld, in de rechtszaal, van Tweede Kamer tot borreltafel: overal klinken argumenten. Tigrelle Uijttewaal ontleedt waarom sommige wel, en vooral waarom andere niet deugen.
Israël vreest het slachtoffer te worden van de politieke chaos in Irak. Door de Irak-oorlog kan het terrorisme toenemen en de Palestijnse opstand verhevigen. Bovendien zullen de Verenigde Staten het conflict tussen de Israëliërs en Palestijnen blijven verwaarlozen zolang zij hun handen vol hebben aan Irak.
Redenen te meer voor de Israëlische premier Sjaron om verder te gaan met zijn eigen 'oplossingen', zoals een lange barrière bouwen op Palestijns gebied. Ondanks de conclusie van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag dat deze bouw in strijd is met het internationaal recht, wil Sjaron die veiligheidsbarrière met spoed afmaken.
De premier heeft de uitspraak van het hof niet alleen verworpen. Onmiddellijk na de eerste Palestijnse aanslag in vier maanden, hield hij de rechters van het Gerechtshof medeverantwoordelijk voor de dood van een 19-jarige soldate en de verwondingen van 32 wachtenden op een bus: ,,Deze moorddadige daad is de eerste die plaatsvond met volledige goedkeuring van het wereldhof in Den Haag. Het besluit van het hof over het veiligheidshek is in wezen een destructieve boodschap, die terreur aanmoedigt en landen die de heilige plicht hebben zich te verdedigen, verdacht maakt.''
Hiermee legt Sjaron het Internationale Gerechtshof een oordeel in de mond dat het niet heft uitgesproken. Het hof oordeelde dat de 'muur' die Israël bouwt, afgebroken dient te worden en dat Israël de Palestijnen schadeloos moet stellen. De Verenigde Naties werd geadviseerd actie te ondernemen om de illegale situatie te beeindigen. En het hof zei dat veiligheidsbelangen niet absoluut zijn en zonodig dienen te wijken voor mensenrechten.
Blijkt uit deze uitspraken misschien tussen de regels dat het Gerechtshof de aanslagen goedkeurt waartegen Israël zich met de 'muur' wil wapenen? Een goed verstaander heeft slechts een half woord nodig. Maar zou Sjaron, als tegenstander van het hof in de discussie over de rechtmatigheid van deze veiligheidsmaatregel, een goed verstaander zijn?
Het Gerechtshof kant zich weliswaar tegen deze Israëlische veiligheidsmaatregel, maar daarmee keurt het de aanslagen die de 'muur' moet helpen voorkomen, natuurlijk niet goed. Zeker niet 'volledig' goed.
Door te stellen dat 'deze moorddadige daad de eerste is die plaatsvond met volledige goedkeuring van het wereldhof in Den Haag', maakt Sjaron een karikatuur van de opvattingen van het hof. Iemands woorden zo verdraaien, staat bekend als de drogreden van de 'stroman'. Want een stroman is gemakkelijker onderuit te halen dan de echte tegenstander.
Een linke, maar niet effectieve zet. Aan een verdraaid standpunt zit niemand vast. Dat weten de rechters van het Gerechtshof maar al te goed. Zij hebben zich wijselijk niet laten verleiden over hun verdraaide standpunt te gaan discussiëren.
De drogreden van de 'stroman' lijkt niet de enige riskante tactiek te zijn die de Israëlische premier zich tegenover het Gerechtshof permitteert. Hij ondersteunt het verdraaide standpunt dat het hof de aanslag goedkeurt, door erop te wijzen dat het negatieve oordeel over het 'scheidingshek' terreur aanmoedigt: ,,Het besluit van het hof over het veiligheidshek is in wezen een destructieve boodschap, die terreur aanmoedigt en landen die de heilige plicht hebben zich te verdedigen, verdacht maakt.''
Sjaron duidt op verbanden tussen de uitspraak van het hof en de aanslag. Dat lijkt op het eerste gezicht niet zo gek. Vier maanden geen aanslagen en dan nu deze 'moorddadige daad', drie dagen na de uitspraak.
Maar met de beschuldiging dat het hof de aanslag goedkeurt en terreur aanmoedigt, doet de Israëlische premier het voorkomen alsof de aanslag niet gepleegd zou zijn als het hof zich anders of niet had uitgesproken. Hij lijkt zich dan ook schuldig te maken aan de drogreden post hoc ergo propter hoc: 'daarna, dus daardoor'.
Dat de aanslag vlak ná de uitspraak is gepleegd, wil uiteraard echter niet zeggen dat de aanslag dóór de uitspraak komt. Er vallen zelfs twee alternatieve oorzaken aan te wijzen. De plegers zeggen met de aanslag de recente dood van twee van hun leiders te hebben gewroken. En in de Gaza-strook zijn daags voor de aanslag bij verschillende acties van het leger zeven Palestijnen omgekomen, onder wie een meisje van 15 jaar oud.