Ephimenco

Samen hebben ze het boek 'De schrijver' neergepend en vervolgens hun mismaakt kindje met veel tamtam gepresenteerd. Ik geloof niet in dat soort baldadigheid om de eenvoudige reden dat je door de beperkende estafettetechniek geen enkele diepgang kunt bereiken. Een stelling die een maand lang door talloze Amerikaanse rechters werd onderstreept in de sage van de presidentsverkiezing. De stok werd van hof tot hof doorgegeven, de race leek uiterst spannend maar nu de finishlijn is gepasseerd, blijft alleen een gevoel van onbehagen en frustratie bij ons over. Hetzelfde gevaar dreigt met de zaak-Peper. De affaire huppelde van financieel naar justitieel onderzoek, van commissie naar parket en leek gisteren opnieuw te beginnen. Althans, als we de aanbeveling van Ad Melkert volgen die de Rotterdamse olifant wenst te rehabiliteren. Alsof ijskonijn Melkert, die geen enkele rekening houdt met de gevoeligheid van de publiek opinie, de stelling van Willem Breedveld gisteren in zijn column wilde bevestigen dat hij 'minzaam en geen seconde geëmotioneerd' overkomt. Had hij maar naar de uitstekende prestatie gekeken van een menselijke Rosenmoller toen deze bij Het elfde uur van Andries Knevel aantrad. Wat deze laatste betreft, moet ik toegeven dat ik steeds meer geboeid naar zijn talkshow zit te kijken. Knevel irriteert, interrumpeert te pas en te onpas maar maakt een soort authentieke televisie die soms doet denken aan de prestaties van wijlen Ischa Meijer. Vijf jaar na zijn dood begin ik Ischa misschien wel te missen. Maar wellicht wordt hij deze week geëerd in de special die De Groene Amsterdammer zal uitbrengen. Je moet het overigens maar durven om voor de kerstdagen een themanummer over de dood te maken. Op dit punt aangekomen in deze estafettecolumn, stel ik vast dat ik niet minder dan negen onderwerpen heb aangesneden zonder er één daadwerkelijk uit te diepen. Bij u blijft alleen een gevoel van onbehagen en frustratie over. Mijn stelling dat een estafetteroman iedere vorm van diepgang ontbeert, is hiermee bewezen.