Energiereizen: een tripje dat je ziel raakt

Vijftien jaar later sta ik met Tjeerd Gorter en vier anderen tussen de stenen van Stonehenge. Het is de apotheose van een lang weekeinde 'energiereizen' in zuidwest Engeland. Gewone stervelingen wordt toegestaan overdag over een paadje lángs de duizenden jaren oude steencirkel lopen. Wij, bevoorrechten, mogen er om negen uur 's avonds ín.

Met een bezoek aan Stonehenge gaat een oude wens in vervulling. Ik was acht jaar toen meester Latijnhouwers als beloning naast mijn rekenwerk stickertjes plakte van steencirkels en hunebedden. Daar wil ik heen, dacht ik. Ik weet niet waarom, maar het voelde als een besluit.

Het duurde bijna veertig jaar en een opleiding intuïtieve ontwikkeling voordat ik inderdaad een koffer inpak om af te reizen naar Stonehenge, Glastonbury, Dartmoor, Avebury, en andere plaatsen die mensen van heinde en verre trekken vanwege de inspirerende en krachtige energie. Eens zien of het me nu wel lukt, denk ik stiekem: praten met stenen.

"Don't touch the stones, just enjoy them", zeggen de bewakers die met ons mee lopen. En dat is wat ik doe: genieten. Van dat raadselachtige bouwwerk, van het zachte maanlicht op die oeroude stenen, van de tintelende energie in mijn lijf - of is het gewoon opwinding? - die maakt dat ik me een beetje dronken voel.

Geoloog en docent intuïtieve ontwikkeling Tjeerd Gorter organiseert al jaren zogeheten energiereizen. Meerdaagse tochten naar Engeland, Ierland, Griekenland, Afrika, Lapland en Italië maar ook uitjes van een dag naar grafheuvels en hunebedden in Nederland of weekeinden naar Franse kathedralen.

In de aarde, zegt Tjeerd, en specifiek op de plaatsen waar zijn tochten heenvoeren, zit oude kennis opgeslagen - over wie wij zijn, wat we hier doen, hoe we ons verhouden tot onszelf en elkaar. Met het juiste gereedschap kun je daar ook nu nog bij. Dat is volgens hem de bedoeling van een energiereis: contact maken met de essentie van een bepaalde plaats. Daarvoor zet je heel gericht je intuïtie in. Dat klinkt 'Het Zesde Zintuig'-achtig, maar heeft vooral te maken met concentratie en focus - en dat valt door iedereen te leren.

De informatie die je op die manier verzamelt, kun je gebruiken in je leven in het hier en nu. Doordat je antwoorden of inzichten vindt, of ineens denkt: met dat en dat gedrag, of met die en die beperkende gedachte houd ik op. Per nu.

Een paar dagen voor Stonehenge neemt Tjeerd ons mee naar de Glastonbury Tor, een heuvel in Glastonbury waarvan wordt beweerd dat dat het mythische eiland Avalon uit de Arthurlegendes zou zijn. Op de groene heuvel prijkt nu nog slechts een toren, een deel van de Sint Michaelskerk die er ooit stond. De toren trekt allerlei spiritueel angehaucht volk aan, vooral sjamanen en druïden - of mensen die daar voor willen doorgaan. Ze kleden zich voor de gelegenheid: wijde broeken, lange bloezen, sjaals, lang haar liefst in vervilten dreads, veel sierraden en veren.

Het geluid van de sjamanentrommel valt moeilijk te negeren als Tjeerd ons vraagt te gaan zitten, en ons te concentreren 'op de essentie van de heuvel'. Als ik mijn ogen sluit, verdwijn ik in het geroffel. Het steeds snellere ritme zuigt me in een droom zonder tijd of ruimte. In die droom 'vertelt' een vriendin me over haar sterven. Het is niet echt vertellen - ik hoor haar in mijn hoofd, zoals je de stem van een vriendin kunt 'horen' door je voor te stellen dat ze tegen je praat, en ze laat me dingen zien.

Het oplopende tromgeroffel voelt als toenemende pijn. "En net als je denkt: ik kan niet meer, dan vlieg je uit je lichaam", 'zegt' mijn vriendin. Ik zie het gebeuren en voel de opluchting. Tijdens de bevalling van mijn kinderen, ervaarde ik het omgekeerde én hetzelfde, 'zeg' ik. Net toen ik dacht: het moet nu niet gekker meer worden, werden de kinderen geboren. "Doodgaan is het omgekeerde van geboren worden", 'zegt' ze. Ik snap het.

Als de trommel stilhoudt, zit ik weer in mijn groene regenjas op een geel, plastic matje op een heuvel in Zuidwest-Engeland. Domweg gelukkig.

Ik vraag me al lang niet meer af hoe het kan, ik profiteer ervan.

Dat doen mijn reisgenoten ook - een ondernemer met een druk organisatiebureau, een toptrainster, een projectleider van een ict-bedrijf en een kunstenares; veertigers, vijftigers en een zestiger. "Een keer per jaar maak ik een reis naar een krachtplek", zegt de eigenaar van het organisatiebureau. "Dat laadt me op, ik word er creatiever door, ik ontspan. Ik vind het steeds weer een bijzondere ervaring." Op de website van zijn bedrijf schrijft hij ook dat hij dat doet. "Bijzonder? Reizen waar je inspiratie uithaalt, lijken me niet iets om je voor te schamen."

In de auto terug van Stonehenge zijn we stil. Pas in het vakantiehuisje met uitzicht op de Glastonbury Tor, en een glas mooie whisky in de hand, vertellen we hoe we het vonden. Iedereen heeft iets anders beleefd, en toch lijkt er iets gemeenschappelijks. Noem het levenslust.

Ja, dat vond ik zelf ook best gek.

undefined

Kan ik dat ook?

Ik heb nog nooit energiewerk gedaan. Kan ik dan ook mee?

Iedereen kan mee op de energiereizen van Tjeerd Gorter. Wie nog nooit energiewerk heeft gedaan, krijgt voor de reis een uitgebreide intuïtieles. Je krijgt oefeningen mee zodat je thuis voor vertrek ook nog kunt oefenen. Voor de sessie betaal je 50 euro boven op de reiskosten.

Er worden ook reizen georganiseerd waarin je de intuïtieve vaardigheden leert tijdens de trip en dus vooraf geen les hoeft te volgen.

undefined

Queen Maeve

Tjeerd Gorter, geoloog en docent intuïtieve ontwikkeling, is de eigenaar van Queen Maeve Energiereizen. Zijn reisprogramma en excursies zijn te vinden op de website Tjeerdgorter.nl.

Wie nog nooit een energiereis heeft gemaakt en wil uitproberen hoe een en ander in zijn werk gaat, kan een excursie van een dag maken in Nederland. Ook wie geen intuïtiescholing heeft gehad, kan aansluiten voor een inspirerende dag.

undefined