En plots is iedereen dol op Pimmetje
Waar was ik tien jaar geleden? Was het een droom dat Pim Fortuyn door Wim Kok werd betiteld als een groot gevaar, door Paul Rosenmöller als een rechts-extremist en door Ad Melkert als de Nederlandse Le Pen? Waren het hallucinaties toen VVD-voorzitter Eenhoorn de LPF'er op één lijn stelde met Mussolini en Thom de Graaf wapperde met 'Het dagboek van Anne Frank'? Dag in dag uit werden wij, argeloze kiezertjes, gewaarschuwd voor het Grote Kale Gevaar.
Onbegrijpelijk dat je tien jaar na Fortuyns Rotterdamse verkiezingszege daar niets meer over hoort. De Melkerts, de De Graafen en Rosenmöllers waren in 'De dag dat Pim Fortuyn won' (Avro) nergens te bekennen, terwijl je toch zo graag zou willen weten: meenden jullie nou wat je zei, of was het alleen maar eigen belang en heb je ons collectief voor de gek gehouden?
Boze journalisten lijken deze week uitgestorven. Geen Job Frieszo's meer, zwaaiend met het partijprogramma van de Centrum Democraten. Geen Maartje van Weegens, die de Fortuynisten 'helaas' zagen winnen in de Maasstad. Ja, Wouke van Scherrenburg kwam voorbij in 'Edwin zoekt Fortuyn', een Avro-show waarin Edwin Fortuyn een expeditie onderneemt naar de mens achter zijn oom.
Dat kan nog een lange serie worden, want er zat ontzettend veel mens achter Fortuyn. Zelfs een, zoals de Avro gisteren onthulde, 'kandidaat-heteroseksueel'. Zes jaar lang probeerde Fortuyn via psycho-analyse hetero te worden, wat, zoals bekend, niet helemaal is gelukt.
"Een leuke man, erg humoristisch", schetterde Van Scherrenburg - de vrouw die, zoals nooit een journalist tevoren, in 2002 publiekelijk was geschoffeerd: "Ach, mens, ga toch koken?" "Een opsteker voor mijn carrière", jubelde ze.
Zo kritisch als de omroep was in 2002, zo pro-Pim is hij nu . Ach, wat waren die Dijkstal en Melkert toch slechte verliezers, en wat gaf die Pim hun toch goed lik op stuk. In 'DWDD' sprak Paul Witteman de natie bestraffend toe over het historische verkiezingsdebat van 6 maart 2002: "Dijkstal en Melkert toonden niet alleen haat en dédain voor Fortuyn, maar, erger nog, ook voor zijn hele achterban." Matthijs van Nieuwkerk knikte braaf in plaats van te vragen: "Hoe kan het nou toch dat 'we' er nu blijkbaar zo heel anders over denken dan tien jaar geleden? Of zijn we bang voor kogelbrieven?"
Ook aan Wittemans eigen tafel was het één groot Pim-feest met Harry Mens, Marco Pastors, Kay van de Linde en mede-populist Jan Marijnissen. Zelfs Wouter Bos deed sadomasochistisch mee met het prijsschieten op zijn eigen partij. "We zagen die zesde maart Melkert voor het eerst als mens, en het ging meteen helemaal fout." Schatergelach aan tafel. Fortuyn had de vinger op de zere plek gelegd, vond Bos. "Goed dat hij dat technocratische paarse kabinet aanviel. Fortuyn stelde daar de menselijke maat tegenover." Politici zijn sinds Pim een stuk emotioneler en authentieker geworden, en dat is goed, concludeerde de PvdA'er.
En niemand die dan zegt: Kijk, dat we, sinds Pim, dag aan dag zijn opgescheept met oeverloos kakelende politici is nog tot daar aan toe, maar kan iemand mij even uitleggen hoe dat nou gaat, zo'n metamorfose van Mussolini naar moeder Teresa?
undefined
