Emotioneel vertrek Parool met smartlappen en taart
Het Parool verhuist dit weekeinde naar een nieuw onderkomen. Daarmee staat de krant definitief op eigen benen en komt een einde aan een pijnlijk jaar. ,,Geloof me, het is prettiger nieuws te maken dan nieuws te zijn.''
AMSTERDAM - De eerste grote tegenvaller is al geïncasseerd. Inbrekers hebben in de nacht van zondag op maandag huisgehouden op de nieuwe redactiezaal van Het Parool. Zes splinternieuwe laptops werden gestolen. Om herhaling te voorkomen, lopen nu permanent twee beveiligingsbeambten door het gebouw.
Het doet zeer, het verlies van de kostbare apparaten, maar niet zoveel als de scheiding van moederbedrijf PCM. De losweking van de uitgeefkolos (ook van Trouw), waarvan Het Parool jarenlang het vlaggenschip was, verliep niet zonder slag of stoot. De keus waarvoor de PCM-top de krant vorig jaar zette was keihard: stoppen of vertrekken. Het Parool verkoos trots de laatste, waarna de potentiële geldschieters in de rij stonden. De keus viel op het Belgische krantenbedrijf De Persgroep. Intussen bleef Het Parool in zwaar weer. Dalende advertentieinkomsten maakten het vertrek van 25 redacteuren noodzakelijk, wrang genoeg ondanks een stijgende oplage. Om de sfeer van het afscheid verder te markeren, verscheen in juni een inspecteur op de redactiezaal om alle PCM-eigendommen te fotograferen. Men vreesde dat de armlastige krant er met de inboedel vandoor zou gaan. Dat gebeurde niet, afgezien van de buste van Parool-coryfee Simon Carmiggelt, die sinds een maand spoorloos is. ,,We kennen nog wel wat onderduikadresjes'', schreef Het Parool cynisch.
Die veerkracht zal van pas komen op 'Camping Oostenburg', zoals het nieuwe onderkomen door Parool-medewerkers is gedoopt. Het immense glazen kantoorpand, waarin de krant een hoekje huurt, moet nog worden afgebouwd. Binnen is het redelijk ingericht, behalve op de binnenstraten en de loopbruggen, waar het dragen van een bouwhelm verplicht is. Bij de rondleiding vorige week, kreeg iedere Parool-redacteur een felgeel exemplaar. Ze liggen als trofeeën op de nieuwe bureaus. In de kamer van hoofdredacteur Erik van Gruijthuijsen ontbreekt het meubilair. ,,Komt allemaal op tijd in orde'', zegt 'ontvlechtingsmanager' Kessels geruststellend.
Aan de Wibautstraat, in de grijze betonnen kolos waar een groot deel van PCM huist, is het afscheid van de jarenlange 'buren', waaronder Trouw, emotioneel. In de gangen hangen naast de verhuisdozen pamfletten met bedankjes en steunbetuigingen. De aangeboden taart wordt ontroerd ontvangen, terwijl buiten de vrachtwagens van de verhuisfirma af- en aanrijden. Tijdens de lunch zetten de kantinedames een cd op met Amsterdamse smartlappen. Kantinejuffrouw Dien Alam -'vergroeid met die krant-, maakt foto's voor een herdenkingsalbum. Een vreemde dag, beaamt uitgever Campagne. ,,Ik heb geen idee hoe ik straks de deur achter me dicht zal trekken. De emoties komen later, denk ik, het is nu allemaal nog niet te beseffen. Maar het is goed dat we het doen. Alleen zo kunnen we écht op onszelf wonen. Het psychologisch effect van de verhuizing is heel groot.''
