Emoties komen los na titels Zwiers en Gal

Vooral de gevechten van Claudia Zwiers en Jessica Gal waren cocktails van bikkelharde strijd en giftige emoties. Na haar gewonnen finale tegen Edith Bosch in de klasse tot 70 kilogram viel Zwiers in devotie op haar knieën en bleef enkele tellen wezenloos in de lucht staren. Daarna barstte ze in snikken uit en vloog de eveneens huilende Gal in de armen. “We zijn weer terug” schreeuwde ze haar collega toe. Beide judo-vrouwen waren twee jaar geleden ook Nederlands kampioen maar wegens studie-verplichtingen (Gal) en een bevalling (Zwiers) moesten ze hun titel vorig jaar opgeven.

De hevig geëmotioneerde Gal moest na haar overwinning aan beide armen gemasseerd worden. Haar fysieke leed en haar rood-gekleurde ogen verraadden dat ze het kampioenschap niet cadeau had gekregen. Maar haar negende nationale titel vergoedde veel. Gal staat nu op de ranglijst van meeste Nederlandse vrouwentitels tweede achter Veronique Akkermans. Haar zus is Jessica Gal door deze gouden plak gepasseerd. Jenny Gal staat met acht titels derde samen met Chantal Han.

Ook in de finale van de klasse tot 78 kilogram tussen Miranda van der Broek en Tjitske van Dekken viel veel strijdlust en heroïek te zien. Een minuut voor het einde van de partij werd Van der Broek pijnlijk aan haar oog geraakt. Na tussenkomst van de verzorger vocht ze gehavend verder en won uiteindelijk toch nog de tweekamp. En zo waren er meer incidenten. Enkele judoka's droegen grote pleisters op hun hoofd terwijl anderen na een verwurging meer dood dan levend op de mat achterbleven. De tekst 'If you want to be a champion. Look like a champion' die een begeleider op zijn rug droeg, was helaas niet voor iedereen meer van toepassing die middag.

Het publiek, de coaches en de collega-judoka's gooiden regelmatig olie op het vuur. Vooral de scheidsrechters moesten het ontgelden. Veel beslissingen werden door de zaal op gefluit en boegeroep onthaald. Maar er waren ook positieve hartekreten. Ook Gal en Zwiers voelden zich als top-judoka's niet te groot om minder ervaren collega's vurig aan te moedigen.

Ondanks de felle, verbeten gevechten heerste er een vriendschappelijke sfeer in de Maaspoort. En dat is wel eens anders geweest. Van een vete zoals destijds tussen Monique van der Lee en Angelique Seriese lijkt geen sprake meer te zijn. Nadat Elisabeth Williboordse in de kwartfinale en Karin Kienhuis in de halve finale van Zwiers hebben verloren, feliciteren ze haar grootmoedig. Kienhuis slaat haar rivale op de hand en Williboordse zegt lachend in het bijzijn van de kampioene: “Ik heb van één of andere Zwiers verloren.” Voor Kienhuis moet het verlies extra pijnlijk zijn omdat zij een serie van vijf achtereenvolgende kampioenschappen niet heeft kunnen voortzetten. Jessica Gal's recordaantal van zeven titels op rij - behaald tussen 1990 en 1996 - valt voor haar niet meer te achterhalen.

In Den Bosch werden voor het eerst nieuwe gewichtsklassen gehanteerd. De categorieën tot 48 en tot 52 kilogram bleven als enigen gehandhaafd. De lichtste klasse loopt nog steeds tot 48 kilo maar de zwaarste is gewijzigd van plus 72 tot plus 78. De kampioene in die laatste klasse werd Françoise Harteveld. Zij won met een vol punt (ippon) in de finale van Sigrit van der Wint. In de lichtste categorie versloeg Nijnke Klopstra de uit Assen afkomstige Patricia Kalsbeek eveneens met ippon. Bij de vrouwen tot 52 kilo klopte Dani Libosan de Nijmeegse Miriam Polak via yuko en de categorie tot 63 kilo werd een prooi voor Nancy van Stokkum. Via een beslissing van de jury moest Daniëlle Vriezema haar meerdere erkennen in de Tilburgse.

Net zoals op de beurs waren er zaterdag winnaars en verliezers in Den Bosch. Maar in tegenstelling tot de beurs applaudiseerde het publiek ook voor de verliezers. Bloed, zweet en tranen zijn duidelijk wat anders dan aandelen, indexen en koersdifferentiaties.