Een stoffig Nieuwjaar vol schone plannen

Nog een paar weken en het Iraanse Nieuwjaar begint weer. Altijd leuk zo'n nieuwe, frisse start. Maar vooralsnog is het hard werken. Iraanse huisvrouwen zijn druk met het schrobben van vloeren en het wassen van tapijten, en de regering met het opstellen van de begroting voor het nieuwe jaar.

Schoonmaken is beslist geen overbodige activiteit in dit land. Zand en stof zijn zaken waar zowel de propere, Teheraanse huisvrouw als de regering tegen strijdt. In Teheran ligt er standaard na een dag of drie een dikke laag stof op je koffietafel. Best irritant en waarschijnlijk ook niet echt gezond.

Maar het kan altijd nog veel erger. Neem nou de inwoners van Khuzestan, een provincie in het zuidwesten van Iran. Die hebben al jaren te kampen met enorme zandstormen. Tel daarbij de regelmatig voorkomende overstromingen, en je begrijpt dat het leven in deze provincie geen pretje is. Deze fenomenen leiden namelijk tot uitval van de elektriciteit en de watervoorziening. Je kunt in zo'n geval als inwoner van Khuzestan weinig anders doen dan dagen achtereen in je donkere huis zitten met de ramen gesloten, zonder telefoon, tv of stromend water. Wachtend tot het leven weer beter wordt. Gezellig is anders.

Dit vinden de inwoners van deze provincie ook. Hoog tijd voor verandering! Daarom gingen ze in de afgelopen maanden geregeld de straat op om te protesteren. Ze menen dat de regering geen oog heeft voor hun problemen en vinden dat hun provincie vergeten wordt. In heel Iran leeft men erg mee met de landgenoten uit het zuiden en uit men ook kritiek op de regering omdat deze te weinig aandacht zou hebben voor Khuzestan.

Misschien was het wel daarom dat president Rohani en een paar ministers de afgelopen week op bezoek gingen om te kijken hoe de vlag erbij hing. Conclusie: de situatie is ernstig, want in een periode van een zandstorm ligt het leven compleet stil.

Een speerpunt in de begroting van het nieuwe kalenderjaar is dan ook de bestrijding van zandstormen. Dat valt overigens nog niet mee, want voor een deel is het zand afkomstig uit landen als Syrië en Irak. Maar in ieder geval kan het geld worden gebruikt voor symptoombestrijding; een vlotte reparatie van de elektriciteitscentrales bijvoorbeeld, die bij elke zandstorm grote schade oplopen.

Een andere opmerkelijke maatregel voor het nieuwe jaar die door het parlement met overweldigende meerderheid is goedgekeurd, is de promotie van investeringen in de islamitische republiek door Iraniërs in de Verenigde Staten. Die groep wordt aangemoedigd om onder gunstige voorwaarden zaken te komen doen in hun vaderland. Hiervoor stelt de regering bijna 62 miljoen dollar beschikbaar, met als boodschap dat zij Iraniërs waar ook ter wereld steunt. Met hetzelfde doel werd een paar jaar geleden al een comité opgericht dat de terugkeer van politieke vluchtelingen naar hun vaderland moet faciliteren.

Die vriendelijke houding naar landgenoten in den vreemde heeft natuurlijk te maken met de enorme braindrain waarmee Iran al lang te kampen heeft. Ieder jaar emigreren er ongeveer 150.000 personen uit de Iraanse elite. Dit kost het land jaarlijks 150 miljard dollar. De Iraanse regering hoopt dat door 'lokmiddelen' een deel van deze groep weer zal terugkeren. Remigranten, die zich afkeren van het verdorven Amerika en een nieuw bestaan opbouwen op een mooie locatie in het vaderland; dat is zo'n beetje het idee.

Of het gaat werken, valt nog te bezien. Khuzestan zal van deze remigratiestroom in ieder geval niets gaan merken, vrees ik.

undefined