Een slanke lijn

De Valouwe, La Vendula, Veluw Hul, De Drie Musketiers; alleen de haltenamen al. De reis voert vandaag van station Ede-Wageningen Noordzijde naar het station van Putten. Lijn 107 van vervoersmaatschappij Syntus komt er al aan rijden. Er stappen zeven passagiers in. Vier oudere mensen, echtparen zo te zien, twee meiden van een jaar of 19 en een verslaggever - maar dat weten zij niet. Als het meezit, wordt de rit naar het NS-station van Putten binnen het uur verreden. Meezitten betekent: als het niet te druk is. Het zit vaak mee want bus 107 is niet de drukste lijn van het land - je zou het een slanke lijn kunnen noemen. Hij rijdt één keer per uur, in de spits twee keer. 's Avonds na half negen rijdt de bus alleen als daar om gevraagd wordt. Dan wordt 107 een zogeheten Kolibrie-lijn die reizigers minimaal een uur vooraf moeten reserveren via de website van Syntus.

De grote bus waar we nu in rijden, maakt dan plaats voor een klein busje. Aan onze bus zie je niet dat hij aan de lijn is. Hij heeft wifi en een rekje waarop Spits staat, maar waarin Metro ligt. Kranten worden net zo bedreigd als bussen. Het schermpje boven de chauffeur meldt dat we inmiddels in Harskamp zijn. De 107 rijdt langs flinke bosvilla's met Range Rovers voor de deur. Hier stapt niemand in. Mensen met een Range Rover hebben hun eigen bus. Hoewel. Een gezette, zeg maar gerust dikke vrouw stapt in. Nou, zegt ze, tegen niemand eigenlijk, het is hier binnen beter dan buiten. Bij de Spar in Stroe steekt een man zijn hand op, die wil ook mee.

Een halte verder stapt een jongen met, zo lijkt het, een licht verstandelijke handicap in. Hij gaat één halte mee. Waar hij uitstapt, stapt een vrouw met grijs haar in. De bus rijdt niet voor niks, en dan is het nog vakantie ook - dus wat is bedreigd, misschien valt het mee.

We passeren ijssalon IJstijd, de Coop, Bok's Bungalowpark, administratiekantoor De Roos, een filiaal van Formido bouwmarkten, parketspecialist 't Vloerenhuis, Kringloop Overnodig, Chin. Rest. Paradijs. Nóg een paar van zulke namen noemen en we hebben net zo'n stukje (en net zo'n mooie Volvo) als wijlen Martin Bril bij elkaar gespaard. We naderen Putten, waar de namen van de bushaltes weer inwisselbaar klinken: Centrum, Kerkstraat, Dorpsstraat, Stationsstraat. Het grootste deel van de route voert door dunbevolkt gebied, het lot van bijna alle slanke lijnen. 'Hier wordt gerealiseerd: Bedrijventerrein Het Laar', staat op een bord in Wekerom. Dat komt dan zeker nog. Verder is een rit met de 107: heel veel bomen, bos, weiland, natuurschoon. Ook geschikt voor wie nergens naartoe wil.

Het is er nu het weer niet naar, zegt de chauffeur, maar als de 107 al onmisbaar is, dan toch zeker voor wandelaars. En daar zijn er nogal wat van, dat is waar. Maar zijn het er genoeg?

Het is de ongewisse bestemming van iedere bedreigde buslijn: Hoe mooier het uitzicht, hoe kwetsbaarder het vooruitzicht.

(Wim Boevink is deze week afwezig)

undefined