Een schoolreis is hard werken, maar je krijgt er heel veel voor terug

In groep 3 is dat reuze spannend en mijn lieve leerlingen bereiden zich op hun eigen manier voor. Zo nemen Nic en Kelly in alle rust de plattegrond van het speelpark door, oefenen Mounia, Bente en Juul het welbekende lied 'We zijn er bijna' en stuiteren Jeff, Fouad en Dave met een kilozak snoep - want vandaag mag dat - door de klas. Ik haal even heel diep adem.

Zo'n schoolreis is hard werken. Een goede voorbereiding is dus een vereiste. Zo heb ik de afgelopen week veel lijstjes moeten maken. Lijstjes met kinderen die nog geen zwemdiploma hebben, lijstjes met kinderen die na de schoolreis naar de BSO moeten en lijstjes met kinderen die wagenziek worden. In het laatste geval betekent het dat ik ook voor snoetenpoetsers en plastic zakjes moet zorgen. Gelukkig heeft Sepp een rolletje pepermunt bij zich en Elin speciale anti-wagenziekte-polsbandjes.

Vlak voor vertrek ontvang ik nog instructies van ouders; Raf dient extra te worden ingesmeerd met factor 50, Zoë moet goed drinken en Semmi mag geen snoepjes met gelatine.

Last minute

Ik probeer het ergens op te slaan, krabbel nog wat op mijn hand en prop uiteindelijk al die lijstjes inclusief de noodnummers, EHBO-doos en extra zonnebrand in mijn tas. Als we bijna bij de bus zijn, kondigt Janneke aan dat ze ook vaak moet spugen en dus kan ik last minute de busindeling nog aanpassen.

Het is kwart voor negen en ik ben nu al uitgeput.

Gelukkig verloopt de busrit zonder kleerscheuren en komen we fris en fruitig bij het speelpark aan. Daar is het één dolle boel. De kinderen zwieren, zwaaien, spelen en genieten; ik zie alleen maar blije gezichten. Ik smeer zonnebrand, proef snoepjes, check of niemand ziek wordt en dubbelcheck of de kinderen zonder zwemdiploma mét begeleiding in de waterattracties gaan.

Wanneer ik van Nathan en Frederik een uitnodiging krijg voor een relaxte rondvaart in de trapbootjes, neem ik die dan ook dankbaar aan. Even bijkomen. Niet voor de heren, want die moeten alle zeilen bijzetten om hun 'zware' juf droog naar de overkant te krijgen. Na een dag vol speelplezier gaan we rond half drie moe maar voldaan naar huis.

Op de terugreis vallen de meeste derdegroepers in slaap. Ties en Joey houden mij echter wakker met een relaas over Star Wars. Als ze hun zegje over Han Solo, Yoda en consorten hebben gedaan, zegt Ties met een glinstering in zijn ogen: "De schoolreis was de mooiste dag van mijn leven!" "Ja", voegt Joey toe, "je hebt het goed geregeld, juf!" Ik onderdruk een geeuw en glimlach. Het is hard werken, maar je krijgt er heel veel voor terug.

Naomi Smits is docent in het basisonderwijs. Voor Trouw schrijft ze over het wel en wee van haar groep 3. Lees al haar belevenissen terug in dit dossier.