Een nieuwe wielerkoning en een oude wielerkoningin gekroond op de Waalse Pijl

De koning is dood. Leve de nieuwe koning op de Muur van Hoei. De hegemonie van Alejandro Valverde kwam op de loodzware slotklim in de Belgische Maasstad tot een abrupt einde. Vier jaar lang sloeg de Spanjaard iedere aanval op zijn troon met harde hand af. Valverde boog gisteren verrassend genoeg voor een nieuwe vorst, de Fransman Julian Alaphilippe.

Een koningsdrama kon je de machtswisseling nauwelijks noemen. De 37-jarige Valverde erkende zijn verlies met stralende witte tanden. Zijn totaalscore van vijf zeges zal nog wel even overeind blijven. Als Valverde iemand zijn kroon gunde dan was het toch het Franse klimtalent. Alaphilippe was er in 2015 en 2016 al eens dichtbij. De oude heerser wilde toen nog niet van wijken weten.

Angst voor herhaling

De angst bij de concurrentie voor een herhaling was groot. Valverde toonde zondag in de Amstel Gold Race dat er nog altijd geen sleet zit op zijn benen. Hoe deze monarch een beentje lichten zonder zelf je kansen op diens troon te vergooien, was de uitdaging.

“Wout Poels zei mij onderweg dat zijn ploeg Sky de koers hard wilde maken.” Bauke Mollema hoorde van een breed front dat zich niet langer bij de suprematie van Valverde wilde neerleggen. Nummer drie Jelle Vanendert zei daarover het volgende: “We hebben vijf jaar nodig gehad om te begrijpen dat we niet met Valverde naar de Muur moeten rijden”.

Movistar moest dus in een vroeg stadium geëlimineerd. Het was de geslepen Italiaan Vincenzo Nibali die uiteindelijk de druk opvoerde en de laatste troepen van Valverde oprookte met een uitbraak. Het forceerde Valverde om ruim voor de Muur van Hoei met zijn krachten te smijten.

Met de succesvolle machtswisseling en zijn eigen resultaat kon Mollema meer dan leven. “Het is lekker om na drie jaar met een zesde plek weer terug te zijn in de Waalse Pijl.”

Met een revolutie op komst, hield Mollama zich voorin het peloton schuil. “Veel ploegen wilden er een echte koers van maken. En ik voelde mij goed”, legde hij zijn attente rijden uit.

Hij had zichzelf vooral verrast op de loodzware klim in Hoei. “De voorgaande jaren had ik het gevoel dat ik op steile aankomsten telkens meer en meer op achterstand werd gezet. Maar vandaag ben ik blij dat het er nog eens uitkomt”, keek hij positief vooruit naar de laatste klassieker op zondag: Luik-Bastenaken-Luik.

van der Breggen

Valverde was koning-af, Anna van der Breggen daarentegen behield haar troon in Hoei zonder kleerscheuren. De Nederlandse volgde zichzelf op als winnaar. Het is haar vierde winst in de Waalse Pijl in successie. “Het is een vreemd, dubbel gevoel”, zei Van der Breggen na afloop. “Ik begin meer en meer van die Muur te houden. Maar het doet nog steeds pijn.”

Hoe zwaarder de omstandigheden hoe beter Van der Breggen rendeert. Mede daarom liet de 28-jarige Overijsselse zondag de winst in de enige Nederlandse klassieker aan haar teamgenoot Chantal Blaak. “Ik kom hier in de Waalse Pijl gewoon beter tot mijn recht.”

De andere reden is dat haar Ploeg Boels-Dolman geen zwakke schakels kent. De rensters zijn stuk voor stuk in staat zelf een koers te beslissen. “Wij maken elkaar beter en beter. Dan kun je andere doelen stellen dan alleen een race winnen. Nu kunnen anderen het ook.”