Een karig wielerjaar, ondanks huzarenstukjes van Terpstra en Boom

Het is een flinke kluif geweest, zal voorzitter Theo de Rooij van Club '48 op het jaarlijkse Wielergala ongetwijfeld verklaren. Wordt het Niki Terpstra of toch Lars Boom? Veel meer keuze hebben de ruim honderd oud-coureurs niet als ze straks hun stem uitbrengen voor de verkiezing van beste wielrenner van 2014. Maar dat zullen we dan waarschijnlijk weer niet uit de mond van De Rooij horen komen, als hij een van beiden volgende maand in Den Bosch de Gerrit Schulte Trofee overhandigt.

Het waren ontegenzeggelijk hoogtepunten, de huzarenstukjes van Terpstra en Boom dit wielerseizoen. De Noord-Hollander van het Belgische Omega Pharma-Quick Step sleepte in Parijs-Roubaix zijn mooiste zege tot nu toe voor de poorten van de hel weg. Lars Boom herhaalde twee maanden later in een uitgeklede Tour de Franceversie van de helletocht Terpstra's prestatie. Wat die kopie van Parijs-Roubaix ontbeerde in aantal kilometers, maakten de compromisloze regen, het onweer en de wonderbenen van Boom weer goed.

De beelden van beide markante overwinningen komen op het Wielergala wel een paar keer voorbij. Ze zullen de illusie wekken dat de heren oud-renners voor een dilemma stonden. Moeten zij de beëindiging van negen of dertien lange jaren van vaderlandse wielerdroogte honoreren? Een Touretappe of toch een heuse klassieker? Lastig.

2014 was een mooi jaar voor het Nederlandse wielrennen, als je de beelden achter elkaar monteert. Tom-Jelte Slagter sprintte naar twee dagprijzen in Parijs-Nice. In de Giro d'Italia liet Pieter Weening het thuisfront juichen. Er waren successen in meerdaagse wedstrijden: Lieuwe Westra ontving de bloemen voor zijn ritwinst in de Dauphiné, net als Wout Poels in de Ronde van Baskenland en Stef Clement en opnieuw Westra in Catalonië.

De Rooij zal zijn publiek, dat is iedereen die ertoe doet in het wielermilieu, voorwenden dat het een indrukwekkende lijst met namen en overwinningen is. Ploegleiders, managers, de bond en coureurs zullen instemmend knikken. Zij roepen al een jaar lang dat de wielersport na jaren van tegenslag en affaires weer uit het dal omhoog kruipt.

Vrijdag start de Ronde van Beijing, de laatste World Tour-koers uit een lange reeks. Of een Nederlander de urgentie voelt straks op het Wielergala bij te dragen met beelden uit China? Waarschijnlijk niet. De meeste genieten ondertussen van hun vakantie. Beijing is er overigens in 2015 niet meer bij. De nieuwe voorzitter van de UCI, de internationale wielerunie, wil af van het speeltje van zijn verguisde voorganger. Hij stoort zich tevens aan het gebrek aan belangstelling bij de renners. Die vinden het seizoen zonder Beijing al lang genoeg.

De Rooijs opgewekte opsomming straks is een poging te verbloemen dat 2014 vanuit Nederlands perspectief een karig jaar is. Waar waren met name Bauke Mollema, Wilco Kelderman en Robert Gesink? De laatste heeft als excuus dat zijn carrière doorkruist leek door hartproblemen. Gesink was echter opvallend snel terug in zijn zadel, tot privéproblemen zijn seizoen alsnog voortijdig beëindigden.

Misschien worden van de jonge Kelderman (23) onterecht mirakels verwacht. Maar daar heeft de ronderenner deels aan bijgedragen door zijn zinnen te zetten op een Ronde van Spanje. Kelderman reed vorige maand uitgeblust rond, zijn stormachtige eerste half jaar bekopend.

En dan Mollema. De Rooij zal die naam vast ergens laten vallen. Uit beleefdheid waarschijnlijk. De Groninger stelde grosso modo teleur, in de heuvelklassiekers, op het WK afgelopen week en in de Tour. Mollema kwam er gewoonweg niet aan te pas.

Dat de staat van 's lands beste klassementsrenners veel verklapt over de staat van het wielrennen, bewijzen de Spanjaarden, Italianen, Fransen en Britten. Ze domineren de koersen waar het verschil wordt gemaakt, in de grote ronden, de vijf grote klassiekers. Kleine kans dat we De Rooij een pleidooi horen afsteken die achterstand in te lopen.

undefined