Een generale repetitie, in alle opzichten

Het traditionele toernooi om de Confederations Cup, dat vandaag begint, is altijd al een test voor de organisator van het naderende WK, maar nu geldt dat in nog heviger mate. Van Brazilië wordt volgend jaar in eigen land niets minder dan de wereldtitel geëist, met een ploeg die voorlopig nog niet al te veel indruk maakt. Daarnaast zullen in de komende weken de eerste logistieke vragen worden beantwoord over de organisatorische kwaliteiten in het immense en daarmee ook gauw chaotische land. Daarbij zal de blik vooral gericht zijn op het legendarische Maracana-stadion.

In de grondig verbouwde voetbaltempel van Rio de Janeiro worden drie wedstrijden gespeeld, twee in de groepsfase en op 30 juni de finale van het toernooi van de continentale kampioenen. Naast Brazilië als gastland en wereldkampioen Spanje wordt deelgenomen door Mexico, Japan, Nigeria, Uruguay, zowaar Tahiti als kampioen van Oceanië en Italië, als de nummer twee van Europa achter Spanje. Mexico en Italië treffen elkaar morgen in het Maracana, precies twee weken na de heropening van het stadion.

Onder een gerenoveerd dak werd het begin deze maand weer in gebruik genomen met een oefenwedstrijd tussen Brazilië en Engeland (2-2), na maanden van vertraging en toenemende twijfel. Het stadion, gebouwd voor het WK van 1950 en lang met een capaciteit van 200.000 toeschouwers het grootste ter wereld, was in 2009 gesloten voor de vierde verbouwing sinds 1999. De deadline voor de laatste renovatie, à raison van 165 miljoen euro, moest twee keer worden verschoven. De wereldvoetbalbond Fifa sprak er zijn zorg al over uit, maar de laatste streefdatum werd enigszins provisorisch gehaald. Nog steeds zijn niet alle beoogde werkzaamheden afgerond.

Het vernieuwde Maracana voldoet aan de Fifa-eisen, met onder meer vip-plaatsen en glanzende gangen, maar de Braziliaanse voetbalfan van de straat denkt er het zijne van. Voor velen heeft het stadion zijn ziel verloren door het verwijderen van de staanplaatsen, waarop het Braziliaanse voetbal altijd met de gekende hartstocht werd gevolgd. Iets vergelijkbaars wordt gezegd van de nationale ploeg, die al langer het samba-voetbal van vroeger tijden niet meer speelt. In lichte paniek al werd de ervaren coach Scolari eind vorig jaar teruggehaald, ruim tien jaar nadat hij Brazilië op het WK 2002 naar zijn laatste (en vijfde) wereldtitel had geleid.

Scolari was de opvolger van de betrekkelijk onbekende Menezes, die enkele successen in het clubvoetbal als bondscoach geen vervolg kon geven. Menezes was aangetreden, nadat de oud-topvoetballer Dunga was opgestapt na de 2-1 nederlaag in de kwartfinale van het WK 2010 tegen Oranje. Maar onder de nieuwe coach, aangesteld voor de jacht op de wereldtitel, verloren de zogenoemde 'Goddelijke Kanaries' alleen maar meer kleur.

Van Scolari mag niet worden verwacht dat hij het team als geheel iets van de jeu van vroeger zal teruggeven. Zijn kampioensploeg van 2002 was opgebouwd uit twee gedegen linies, waarbij de individualisten Ronaldinho, Ronaldo en Rivaldo in het voorste gelid de vrije hand hadden. Nu is met topverdedigers als Thiago Silva (Paris Saint-Germain), Luiz (Chelsea) en Dante (Bayern München) veel gericht op de bevliegingen van Neymar, de nieuwe mondiale wondervoetballer die onlangs met klaroengeschal bij Barcelona werd gepresenteerd. Van de zeven duels tot dusverre onder Scolari werden er slechts twee gewonnen, maar het laatste ervan bood hoop, met een 3-0 zege op Frankrijk.

Voorts wekken de vervolgstappen van Italië in Brazilië de nieuwsgierigheid. Coach Prandelli heeft zichzelf voorlopig krediet te over verschaft met een aansprekende ommezwaai na het mislukte WK van 2010. Hij introduceerde een voor Italiaanse begrippen ongekend attractieve speelstijl. Nog steeds wordt de ervaren kern gevormd door doelman Buffon, de energieke middenvelder De Rossi en strateeg Pirlo. Vorig jaar werd de finale van het EK bereikt, en inmiddels heeft Prandelli alweer nieuwe stappen gezet in zijn proces van verversing.

In een oefeninterland tegen Oranje (1-1) presenteerde hij begin februari in Amsterdam tal van nieuwe talenten. Vier van hen, onder wie de al vroeg door Paris Saint-Germain ingelijfde Verratti, zijn aan Jong Italië afgestaan voor het jeugd-EK, waarop ze vandaag in de halve finale Jong Oranje treffen. Niet voor het eerst werd daarnaast een speler door Prandelli disciplinair gestraft. AS-Roma-aanvaller Osvaldo werd uit de selectie geschrapt, nadat hij zich na de Italiaanse bekerfinale tegen Lazio (0-1) had misdragen tegenover zijn trainer. Maar als coach van normen en waarden heeft Prandelli een aparte relatie opgebouwd met Balotelli, de recalcitrante aanvaller die er ondanks een recente rode kaart in het WK-kwalificatieduel met Tsjechië (0-0) in Brazilië wél bij mag zijn.

Daar meldt Spanje zich een jaar vóór het WK met zijn vertrouwde kern. De Spaanse coach Del Bosque nam 's lands grootste talenten nog niet mee. Zij declasseerden het reserveteam van Jong Oranje afgelopen woensdag in de derde groepswedstrijd van het jeugd-EK. In Brazilië zal in grote lijnen de ploeg nog aantreden die in de achterliggende jaren het mondiale voetbal heeft beheerst, waarbij hier en daar wellicht een voormalige reserve een grotere rol zal opeisen.

In de laatste oefenwedstrijd tegen Ierland (2-0) werden de doelpunten gemaakt door Soldado en Mata, gerespecteerde krachten van Valencia en Chelsea die zich bij de nationale ploeg veelal op het tweede plan ophielden. Ook Uruguay komt met bekende gezichten, met de gepassioneerde aanvallers Suarez, Cavani en Forlan als drie van de zestien spelers die er tijdens het WK 2010 ook al bij waren.

Vandaag trappen Brazilië en Japan af in Brasilia, een van de zes hoofdzakelijk in het oosten van Brazilië geconcentreerde speelsteden. Niet in alle opzichten kan de Confederations Cup daarmee al een test zijn voor het WK. Van welk een onderneming dat toernooi gaat worden, met twaalf speelsteden verspreid over het uitgestrekte land, mag op de kleinere schaal van de komende twee weken nog nauwelijks een reële indicatie worden verwacht.

Björn Kuipers is erbij
Björn Kuipers is een van de tien scheidsrechters die door de wereldvoetbalbond Fifa zijn aangewezen voor het toernooi om de Confederations Cup. Het is een nieuw teken dat de beste arbiter van Nederland internationaal hoog staat aangeschreven. Afgelopen seizoen leidde hij in de Champions League al een kwartfinale (Barcelona - Paris Saint-Germain) en de halve finale tussen Borussia Dortmund en Real Madrid. Daarna kreeg hij de Europa Leaguefinale in Amsterdam tussen Chelsea en Benfica toegewezen. In al die wedstrijden was er op Kuipers leiding weinig tot niets af te dingen.

Exotisch Tahiti probeert de schade te beperken
Als exotische deelnemer geeft Tahiti een surrealistisch tintje aan het toernooi om de Confederations Cup. De kampioen van Oceanië heeft slechts één profvoetballer, de 33-jarige Marame Vahirua, een voormalige Franse jeugdinternational die afgelopen seizoen uitkwam voor het Griekse Panthrakikos. Hij werd 'opgespoord' door bondscoach Eddy Etaeta in diens zoektocht naar overzeese spelers met wortels op het eiland in de Stille Oceaan.

Nadat Australië naar de Aziatische zone is overgestapt, mag Nieuw-Zeeland als het beste voetballand van Oceanië worden beschouwd. Maar de Nieuw-Zeelanders verloren in de halve finale van het continentale kampioenschap verrassend van Nieuw Caledonië, dat daarna door Tahiti werd verslagen.

Tahiti, nummer 138 van de wereldranglijst, heeft een vrij jonge ploeg waarvan de kern zich in 2009 voor het WK onder 20 jaar plaatste. Op dat toernooi werden twee 8-0 nederlagen geleden, tegen Spanje en Venezuela. In de aanloop naar de Confederations Cup ging Tahiti met 7-0 ten onder tegen de jeugdploeg van Chili. Tahiti is ingedeeld in een poule met Spanje, Uruguay en Nigeria, maandag de eerste tegenstander. "Het zit er dik in dat we drie keer gaan verliezen, maar hopelijk kunnen we de schade een beetje beperkt houden", zei bondsvoorzitter Ariiotima.

undefined