Een Ferrari of vier
Buurman J. heeft sinds enkele weken het gevoel dat zijn keel wordt dichtgeknepen. Hij krijgt geen lucht en moet langdurig diep hoesten om weer te kunnen ademen. Zijn arts is stellig: het gaat hier om psychosomatische klachten, veroorzaakt door stress. Toen hij me dit vertelde, werd ik ineens met een van zijn dagelijkse aanvallen geconfronteerd. Angstwekkend.
De bron van zijn ongemak vermoedt J. wel te kennen: hij is vorige maand, na meer dan twee jaar trouwe dienst, ontslagen. De crisis natuurlijk, gekoppeld aan het feit dat hij, de dertig gepasseerd, duurder is dan de meeste van zijn jongere collega's. Deze maand zal hij zijn eerste werkloosheidsuitkering ontvangen: 75 procent van zijn laatst verdiende loon en na drie maanden 70 procent. Wat J. straks overhoudt om van te leven, zal nog geen 1000 euro bedragen.
Hoeveel van die tragedies spelen zich nu af in dit land? Donderdag werd bekend dat Nederland door de snelste stijging van de werkloosheid in tien jaar tijd wordt getroffen. Er kwamen volgens het CBS in het eerste kwartaal gemiddeld 24.000 werklozen per maand bij. Er zijn nu 643.000 mensen zonder werk die het nu of binnenkort met minstens 30 procent minder inkomen moeten doen. En het einde van dit omvangrijke nationale drama is niet in zicht. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat dit nieuws donderdag de media zou overheersen. Maar de media waren vooral bezig met nakaarten. De hartenkoning en -koningin moesten worden aanschouwd en beschouwd. Was dat niet een prachtig tv-interview woensdagavond? Spontaan, losjes, charmant en onderhoudend? 'Ontspannen stijl van Willem-Alexander versterkt draagvlak voor de monarchie', stond gisteren boven een weinig kritisch, speculerend Trouw-commentaar.
Persoonlijk vond ik het oersaai en nietszeggend. Totdat aanstaande koning Alex over zijn disproportionele bezoldiging in tijden van crisis werd ondervraagd. Het leek Pilatus bezig met een wasbeurt: ja, luister, dat wil de Kamer en hij heeft hierover niets in te brengen. Naar een solidair en ethisch gebaar van zijn kant mogen dus naïeve Nederlanders, bijvoorbeeld die 643.000 met een mokerslag van min 30 procent op hun bankrekening, vrolijk fluiten. Deze man zal de verhoging van ruim 300 procent van zijn bestaande uitkering gedwee ondergaan: van 246.000 euro per jaar naar 825.000 (de aanstaande koningin krijgt daarbij ook nog 300.000 euro). Zullen die twee de eindjes aan elkaar kunnen knopen? Met een gezamenlijk inkomen van 1,1 miljoen (onkostenvergoedingen niet meegerekend) koop je net een Ferrari of vier in het jaar.
Dat Koning Vangen als enige Nederlander geen belasting over zijn fenomenale staatsinkomen hoeft te betalen, wordt voor kennisgeving aangenomen. Evenals het feit dat hij in geval van erfenissen geen rechten van successie, overgang en schenking hoeft te voldoen. Een land dat zich traditioneel op de borst klopt vanwege zijn egalitarisme, nivelleringsmentaliteit, bescheidenheid, realiteitszin en sociale gevoeligheid, én die het jaarsalaris van zijn staatshoofd met meer dan 300 procent tot 825.000 euro verhoogt, is, in werkelijkheid, een natie in verval die haar morele kompas over de haag heeft gegooid.
undefined
