Een feestje waarop de jeugd niet met elkaar, maar louter met sociale media bezig is

Haar dochters zijn echt geen digibeten, maar gelukkig evenmin 'digibeesten'. De moeder woont in de stad. Niet in het stenen tijdperk. Thuis wordt heus wel geappt, gefacebookt en geskypt. Met mate.

Maar onlangs op een feestje met de vaste vriendengroep (9 volwassenen, 10 kinderen) zaten haar meiden (10 en 8 jaar) de hele middag en avond met laptops op schoot. Net als alle andere tieners. De immense trampoline in de mooie achtertuin, waar al die jaren, al die feestjes ervoor, eindeloos op was gesprongen, lag er verlaten bij. De moeder baalde van al dat bankplakken.

Op de terugweg naar huis vroeg zij haar dochters hoe die het hadden gevonden, met al die passieve pubers die niet met elkaar, maar met de sociale media bezig waren geweest. Saai, mopperde de één. Het sloomste feest ooit, klaagde de ander.

Het volgende feestje met de vaste vriendengroep is bij hun thuis. De moeder worstelt nu met deze vraag: "Kan ik dan tegen andermans kinderen zeggen dat ik wil dat ze lekker met z'n allen buiten gaan spelen? Geen digitaal gedoe dus?" En bij een volgend bezoekje aan Het Huis Met Megatrampoline: "Kan ik dan de gastheer en gastvrouw vragen om een laptoploos feestje?"

De Vlaamse pedagoog Pedro De Bruyckere werpt op dat voor de leeftijd en fase waarin deze dochters rondhuppelen de naam 'tweens' is bedacht. 'In between': geen kind meer, maar ook nog geen puber. Het is een bedenksel van marketingmensen, niet van psychologen, voegt hij er snel aan toe.

"Kinderen van deze leeftijd veranderen. Sommige dingen in hun omgeving vinden ze nu opeens stom, soms vooral omdat ze bang zijn wat anderen er van zouden denken. Aan één kant willen ze misschien nog wel graag springen op die trampoline. Maar ze kijken ook op tegen oudere tieners en gaan hun gedrag al wat kopiëren. Vandaar dat ze graag ook dat mobieltje en op sociale media willen", aldus de Vlaming die al jaren onderzoek doet naar de leefwereld van jongeren.

Wil dit zeggen dat beide dochters vanaf nu alleen nog de 'digitaal' spreken? Nee, gelukkig niet, zegt De Bruyckere. Hij raadt de moeder wel aan te zoeken naar uitdagingen of activiteiten die bij hun leeftijd en nieuwe interesses passen. Zijn oudste zoon is inmiddels verzot op 'geocaching', het opsporen van verborgen schatten via de gps op je mobieltje. "Ze wandelen zich nu helemaal te pletter... Het is maar een voorbeeld. Besef wel dat in de hoofden van pubers hele vriendengroepen meedenken over wat wel of niet cool is."

Denk bij een volgend feestje bijvoorbeeld aan een gps-speurtocht. Dat is ook wat Marianne Langemeijer, holistisch oudercoach in Nijkerkerveen, als polderoplossinkje aandraagt. "Het is al een genot zo'n speurtocht voor te bereiden."

Langemeijer noemt het een mooie kans dat het volgende feestje bij deze moeder thuis is. Zij denkt dat de moeder de tieners, de kinderen van haar vrienden, bij de volgende bijeenkomst iets kan laten zien. "Pubers zoeken naar een rolmodel. Niet iemand die regeltjes stelt en voor opvoeder speelt, maar iemand die écht en volkomen zichzelf is."

Pubers willen best respect tonen voor ouderen, maar ze willen ook zelf gerespecteerd en gezien worden. Dat is het belangrijkste ingrediënt in deze leeftijdsfase, zegt Langemeijer. "Als de moeder dat laat zien, als zij haar eigenheid en plezier kan tonen in wat zij doet en in wat zij haar gasten aanbiedt, dan kan dat aanstekelijk werken."

Nee, vooral geen discussie voeren met de andere ouders over de trampoline, over normen en waarden, over visies op opvoeden, stelt de oudercoach tot slot. Dat kan zomaar ontaarden in geruzie.

"Een prachtig voorbeeld neerzetten, een geslaagd feestje organiseren: dat helpt. Je zou dan de volgende keer je hulp kunnen aanbieden bij het uitwerken van een idee. En als het echt een leuk avondje is geweest, dan zullen de kinderen vanzelf met positieve feedback komen en weer 'zoiets' willen."

Reageren? Zelf een vraag insturen? Mail naar opvoedvraag@trouw.nl

undefined