Een buiging voor Van Gaal, voor het WK en zijn oeuvre

10

Wim Kieft. Het boek over zijn drank- en drugsverslaving werd een bestseller. Tussen die al verwarrende bedrijven door was hij opnieuw onze meest verfrissende voetbalanalyticus. Klinkt misschien raar, over een ex-verslaafde, maar van iets van zijn zelfbeeld zou ons voetbal al erg opknappen.

undefined

9

Jens Toornstra. Was een bruikbare speler voor ADO Den Haag en FC Utrecht, en is dat een trapje hoger nu voor Feyenoord. Maar daarmee ben je nog geen winnaar. Deze maand zei hij in het Algemeen Dagblad: "Als ik eerlijk ben, zeg ik: Geef de verpleegsters in verzorgingstehuizen wat meer en ons voetballers wat minder."

undefined

8

Vivianne Miedema. Topscorer in de vrouwenvoetbalcompetitie van Nederland en België, gehaald door Bayern München. Europees jeugdkampioen met Oranje onder 19 jaar. Met een moyenne van één doelpunt per wedstrijd spits van de A-ploeg, die zich voor het eerst voor het WK plaatste. Nog maar 18 jaar en al een fenomeen genoemd.

undefined

7

Daley Blind. Ooit uitgefloten door de fans van Ajax, later door hen in het hart gesloten. Meer nog dan zijn bij Sparta begonnen vader is hij een ras-Ajacied, en het was gewoon een mooi verhaal: aardige jongen die zich schrap zet en terugknokt. Werd hij nog gekocht door Manchester United ook.

undefined

6

Dirk Kuijt. Wat moest hij, vroegen velen zich al heel lang af, nog bij Oranje? Louis van Gaal bleef hem selecteren en verschoof hem, voor wie dat wilde zien, op het trainingsveld allengs meer naar de verdediging. Waarom zou hij dat ook niet kunnen, verdedigen? Als linksback speelde hij op het WK zijn honderdste interland. Jawel, ook Dirk Kuijt, voorbeeld, is voor altijd lid van de club van honderd van Oranje.

undefined

5

Ron Jans. PEC Zwolle won de KNVB-beker en de Johan Cruijffschaal. Historisch voor club en fans, bijzonder voor de bejaarde vader van de trainer - ooit zelf, net als later zijn zoon, speler van PEC. Voor de trainer als vakman was het misschien nog wel mooier dat PEC Zwolle aan het eind van het jaar nog zo leuk speelde.

undefined

4

Björn Kuipers. Floot de finale van de Champions League en had ook de WK-finale gefloten, als Oranje in het toernooi niet zo raar ver was gekomen. Heeft nu misschien alleen Charles Corver nog voor zich als beste Nederlandse scheidsrechter ooit.

undefined

3

Frank de Boer. De nummer 1 van de voorgaande twee jaren. Zonder WK had hij er weer kunnen staan, hoe steriel het voetbal van Ajax ook was. Vier keer op rij kampioen. Michels presteerde dat niet, Van Gaal niet, Hiddink niet - niemand.

undefined

2

Arjen Robben. De individualist werd plots een natuurlijke leider genoemd. Zijn dribbels op het WK zijn in deze dagen van terugblikken weer vertoond, en zijn doelpunten - in de eerste ronde. Hij krijgt veel eer, misschien net even te veel. Nummer 1 kan hij niet zijn, want dat moet ook gememoreerd: toen het erom ging, scoorde hij niet en smoorden de dribbels.

undefined

1

Louis van Gaal. Een van de meest sprekende voorbeelden uit onze voetbalhistorie, misschien wel het meest sprekende, van wat een coach vermag: derde van de wereld met zo'n magere ploeg. In één ruk door naar Manchester United ¿ na Ajax, Barcelona en Bayern München de vierde topclub in een carrière zonder één rare keuze voor het geld. Niet één, echt niet één, in meer dan een kwart eeuw. Een buiging voor het WK en zijn oeuvre, vooral de integriteit daarvan.

undefined