Educatief: smullen van verdorven VS-politiek
Elf uur: tijd voor 'House of Cards'! Zakenvrouw Elie Sattari (32) gaat er lekker voor zitten. Met cola en pistachenootjes onder handbereik zucht ze hartstochtelijk bij het zien van alle verdorvenheid die op het beeldscherm langs trekt. In de Amerikaanse tv-serie verricht het personage Frank Underwood - een democratisch congreslid uit Zuid-Carolina - samen met zijn vrouw Claire manipulatieve hoogstandjes om het presidentschap in de wacht te slepen. Leugens, moorddadigheid, hypocrisie: niets wordt geschuwd om zijn doel te bereiken.
Normaal doen de Iraanse autoriteiten door middel van censuur altijd hun best de Amerikaanse cultuur zo ver mogelijk weg te houden van hun burgers. Amerikaanse cultuuruitingen zouden namelijk een vorm zijn van 'zachte oorlogsvoering', waarbij wordt geprobeerd met name de Iraanse jeugd te hersenspoelen. Daarom is het des te opmerkelijker dat deze Amerikaanse serie door de staatstelevisie wordt uitgezonden, toch een zeer conservatief orgaan.
De verklaring hiervoor is dat het drama juist zeer kritisch is op de Amerikaanse cultuur. En dat is best wel educatief voor Iraanse burgers, moeten de Iraanse autoriteiten hebben gedacht. Volgens hen geeft 'House of Cards' een zeer realistisch negatief beeld van de Amerikaanse politiek.
Volgens Elie ook. "Ik denk dat het er momenteel in de presidentiële race tussen Clinton en Trump precies hetzelfde aan toegaat: het draait allemaal om leugens en corruptie. Het is een vies spelletje."
Het verdorven karakter van de Amerikaanse politiek laten zien aan het Iraanse volk is één ding. Maar het moet wel fatsoenlijk - lees: islamitisch - blijven.
Pikante scènes zijn er daarom uitgeknipt en hier en daar is er een minirok wat langer gemaakt en een al te uitbundig decolleté dichtgekleurd. Ook is de serie in het Perzisch nagesynchroniseerd. Sowieso handig voor het Iraanse publiek, maar bijkomend voordeel is ook dat er op die manier schuttingtaal kon worden uitgehaald.
'House of Cards' helpt om de vijandelijkheid jegens Amerika te legitimeren. Die vijandschap tussen Iran en de VS bereikte zijn hoogtepunt in 1979. Toen werden 52 Amerikaanse diplomaten en burgers 444 dagen lang door Iraanse studenten in gijzeling genomen op de Amerikaanse ambassade in Teheran. Na dit gijzelingsdrama verbraken de landen alle diplomatieke betrekkingen met elkaar. President Rohani zocht echter weer toenadering tot Amerika en vorig jaar kwam het uiteindelijk tot een nucleair akkoord tussen Iran en het Westen.
Maar nucleaire deal of niet, Amerika blijft de corrupte, onethische en leugenachtige 'Grote Satan'. Vooral op het politieke toneel. Iraanse burgers moeten dat goed beseffen, zodat ze de vroegere en huidige besluiten van Iraanse politici beter begrijpen en de eigen politiek meer waarderen.
Maar zeker ook de toekomstige besluiten. Want met de Amerikaanse presidentsverkiezingen in zicht ziet Teheran de bui al hangen: Trump als president zou een regelrechte ramp zijn, maar ook met een overwinning van Clinton zal het er voor Iran volgens de verwachting van velen minder zonnig uit komen te zien dan met Obama aan het roer. Het Iraanse beleid richting de VS zou daarom weleens opnieuw vijandiger kunnen worden dan het de afgelopen jaren is geweest, en het is maar beter dat het Iraanse volk zo'n beleid steunt.
Om die reden heeft de staatstelevisie niet alleen het besluit genomen een Amerikaanse serie op de buis te brengen, maar ook om de verkiezingsdebatten live uit te zenden. Die worden ondanks het nachtelijke tijdstip goed bekeken.
Een schandelijke vertoning. Zo bestempelen de meeste Iraniërs deze debatten. Ook president Rohani liet zich er onlangs voor het eerst over uit. "Hebben jullie het onfatsoenlijke gedrag van Clinton en Trump gezien? Is dit het soort democratie dat we willen? In de Amerikaanse politiek is geen plaats voor moraal. Het is kiezen tussen twee kwaden."
undefined
